4 તોવે તો દોરતીવોય પોડી ગીયો, એને પ્રભુ પોરમેહેરા આવાજ વોનાયો, “ઓ શાઉલ, ઓ શાઉલ તું માન કાહા સતાવી રોયહો?”
તોવે રાજા ચ્યાહાન જાવાબ દી, આંય તુમહાન હાચ્ચાં આખતાહાવ કા, તુમાહાય મા યા વાહનામાય વાહના શિષ્ય માઅને યોકા આરેબી કોઅયા, તી માંજ આરે કોઅયા?”
બાકી પ્રભુ ઈસુય જાવાબ દેનો, કા “માર્થા, ઓ માર્થા; તું બોજ વાતહે ફિકાર કોઅતીહી, એને ગાબરાતીહી.
જોવે ઈસુવે આખ્યાં, “આંય હેતાઉ” તોવે ચ્યા બોદા પાહલા હોરક્યા જમીનીવોય પોડ્યા.
ઈસુવે ચ્યેલ આખ્યાં, “મરિયમ!” ચ્યેય પાહલા ફિરીન ચ્યાલ હિબ્રુનીમાય આખ્યાં, “રબ્બુની મતલબ ઓ ગુરુજી.”
ખાય ઉઠયા પાછે ઈસુવે સિમોન પિત્તરાલ આખ્યાં, “ઓ યોહાના પાહા સિમોન, યા બીજહા કોઅતો તું માન વોદારી પ્રેમ કોઅતોહો કા?” ચ્યે આખ્યાં, “હાં પ્રભુ, તુલ તે ખોબાર હેય, આંય તુલ પ્રેમ કોઅતાહાંવ” ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “મા ગેટહાન ચાઆ.”
તોવે તી તારાત ચ્યા પાગહા આગલા દોરતીવોય પોડી ગીયી એને તી મોઓઈ ગિઇ, એને જુવાન્યા માજે યેના, તોવે ચ્યેલ મોઅલી દેખી, ચ્યેલ બાઆ લેય ગીયા, એને ચ્યે માટડા પાહી દાટી દેની.
શાઉલે પુછ્યાં, “ઓ પ્રભુ, તું કું હેય?” ચ્યેય આખ્યાં, “આંય ઈસુ હેય, જ્યાલ તું સતાવતોહો.
યાહાટી પોરમેહેર દોયાળુ તે હેય બાકી ચ્ચાઆરે-આરે કઠાણ બી હેય, બેની વાતો યાદ રાખા, જ્યાહાન કાપી ટાક્યેં, ચ્યાહાવોય પોરમેહેરાય ગુસ્સો કોઅયો, બાકી તોવોય દોયા કોઅયી, જો તુંબી પોરમેહેરા દોયામાય બોની નાંય રોહે, તે તુંબી કાપી ટાકાલો જાહે.
જેહેકોય આપહે શરીર યોક હેય એને ચ્યામાય બોજ જુદા-જુદા અવયવ હેય, એને શરીરા અવયવ બોજ હેય તેરુંબી શરીર યોકુજ હેય, તેહેકોયજ ખ્રિસ્ત યોક શરીર હેય, એને ચ્યાવોય બોરહો કોઅનારે આમા બોદે ચ્ચા આલાગ-આલાગ અવયવ હેય.
કાદાય બી તુમહાન બીજહા કોઅતા વોદારી મહત્વ નાંય દેનહા, તુમહાન બોદા કાય પોરમેહેરાપાઅને મિળલા હેય, તે તુમહાન ઘમંડ નાંય કોઅરા જોજે.
યાહાટી આપા બોદે ખ્રિસ્તા શરીરા અવયવાહા હારકે હેય.