33 તાં ચ્યાલ એનિયાસ નાંવા લખવા રોગી માઅહું મિળ્યો, જો આઠ વોરહાથી ખાટલે પોડી રોઅલો આતો.
એને બોદા સિરીયા વિસ્તારામાય ચ્યા ખોબાર ફેલાય ગીયી, તોવે જ્યા બિમાર આતા, જ્યાહાલ જુદા-જુદા જાત્યા રોગ એને દુ:ખામાય પીડાલા આતા, એને જ્યાહાલ બુત લાગલા એને મિરગ્યે લોખવાવાળે આતેં, એને ચ્યા બોદહાન ચ્યાહાય ચ્યાપાય લેય યેને એને ચ્યાય ચ્યા બોદા દુખ્યાહાલ હારેં કોઅયે.
એને યોક બાઈ આતી ચ્યે બારા વોરહાથી લોય પોડના બિમારી આતી.
ઈસુવે પોહા આબહાલ એહેકેન પુછ્યાં, ઈ બોદા ચ્યાલ કોવેપાયને ઓઅઇ રીયલા હેય?” ચ્યાય આખ્યાં, વાહનેરેજ હેય.
તો કાય ઈ હારાં નાંય હેતા, કા ઈ બાઈ જીં આબ્રાહામા કુળામાઅને હેય, જ્યેલ સૈતાનાય અડાર વોરહા લોગુ બાંદી રાખલી આતી, આરામા દિહી ચ્યેલ બંધનામાઅને છોડવામાય યેહે?”
તાં યોક માઅહું આતા તો આડાત્રી વોરહાપાઅને બિમાર આતા.
યોક દિહી જોવે ઈસુ શિષ્યહાઆરે વાટે જાતો આતો, તોવે યોકા જોન્માથી આંદળા માઅહાલ દેખ્યા.
બાકી આમી કેહેકેન દેખતો જાયો, તીં આમા નાંય જાંઆજે, એને નાંય ઈ જાંઆજે, કા કુંયે ચ્ચા ડોળા ઉગડાવ્યા, ચ્યાલુજ પુછી લા, તો પોતા બારામાય પોતેજ આખી દેઅરી.”
લુસ્ત્રા શેહેરમાય યોક માઅહું આતા, જો પાગા પાંગળ્યો આતો, તો જન્માથીજ લેંગડયો આતો, એને કોવેજ નાંય ચાલલો આતો.
ઓલહામાય લોક યોકા જન્મા પાઅને લેંગડા આતા ચ્યા માઅહાલ લેઈને યેત, ચ્યાલ દિનેરોજ દેવાળા બાઅણા પાય જ્યાલ સુંદાર નાંવા બાઅણા આખતેહે, ચ્યાપાય બોહાડી જાત, કા તો દેવાળે જાનારાહા પાયને બિખ માગે.
કાહાકા જો માટડો ચમત્કારિક રીતે હારો જાયલો આતો, તો ચાળહી વોરહા કોઅતો વોદારી ઉંબારે આતો.
પાછે એહેકેન જાયા કા પિત્તર બોદા વિસ્તારમાય બોદે જાગે ફિરતો રિયો, એને ચ્યા પવિત્ર લોકહાપાંય બી ગીયો જ્યા લુદ્દા શેહેરામાય રોતા આતા.
પિત્તરે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ એનિયાસ! ઈસુ ખ્રિસ્ત તુલ હારો કોઅહે, ઉઠ, તો પાથારી લેય લે” તોવે તો તારાત ઉઠીન ઉબો રિયો.