7 કાહાકા જોવે ફિલીપાય હુકુમ કોઅયો તોવે બોજ જાંઅહા માઅને બુતા આત્મે મોઠેરે બોંબલીન નિંગી ગીયા, એને બોજ લખવા બિમારી એને લેંગડે બી હારેં કોઅલે ગીયે.
પાછે ઈસુવે ચ્યા બાર શિષ્યહાન હાદિન, બુતાલ લોકહામાઅને કાડના ઓદિકાર દેનો એને બોદયે જાત્યા રોગ એને દુઃખ હારાં કોઅના ચ્યાહાન ઓદિકાર દેનો.
કા આંદળે દેખતેહે એને લેંગડે ચાલતે ફીરતેહે, કોડળેં હારાં કોઅવામાય યેતહે એને બોઅરે વોનાતેહે, મોઅલે જીવતે ઊઠતેહે એને ગરીબાહાલ હારી ખોબાર આખવામાય યેહે.
એને બોદા સિરીયા વિસ્તારામાય ચ્યા ખોબાર ફેલાય ગીયી, તોવે જ્યા બિમાર આતા, જ્યાહાલ જુદા-જુદા જાત્યા રોગ એને દુ:ખામાય પીડાલા આતા, એને જ્યાહાલ બુત લાગલા એને મિરગ્યે લોખવાવાળે આતેં, એને ચ્યા બોદહાન ચ્યાહાય ચ્યાપાય લેય યેને એને ચ્યાય ચ્યા બોદા દુખ્યાહાલ હારેં કોઅયે.
તોવે બુત બોંબલીન, એને ચ્યાલ બોજ મોહળીન ચ્યામાઅને નિંગી ગીયો, તો પોહો આલ્યોબી નાંય એને તો મોઅલા હારકો પોડી રિયો, એને બોજ માઅહે આખા લાગ્યેં, કા તો મોઅઇ ગીયોહો.
પાછે હિત્તેર શિષ્ય બોજ ખુશ ઓઇન પાછા વોળી યેયન આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, બુત બી આમે આખલ્યા માન્યા જોવે આમહાય તો નાવાકોય આગના કોઅયી.”
“આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, જો કાદો માયેવોય બોરહો કોઅહે, યે કામે જ્યેં આંય કોઅતાહાંવ તોબી કોઅરી, બાકી ચ્યાકોઅતે બી મોઠે કામ કોઅરી, કાહાકા આંય આબહાપાય જાય રિયહો.
એને યેરૂસાલેમ શેહેરા આહી-પાહીને શેહેરામાઅને બોજ લોક બિમાર્યાહાન એને બુતહાકોય પીડાલાહાન લેય યેયન, પ્રેષિતાહા પાય બેગે ઓઅતે આતેં, એને બોદે હારેં કોઇ દેવામાય યેતે આતેં.
જ્યો વાતો ફિલિપે આખ્યો ચ્યો લોકહાય વોનાયને એને જ્યા ચમત્કાર તો દેખાડતો આતો ચ્યા એઇન, યોક જીવ ઓઇન મોન લાવ્યાં.
એને હાતેજ પોરમેહેર બી પોતાની ઇચ્છા પરમાણે ચિન્હે, એને અદભુત કામે, એને જુદે-જુદે જાત્યે સામર્થ્યા કામે, એને, પવિત્ર આત્મા વરદાનાહાલ વાટવાથી સાબુત કોઅતો રિયો કા ઓજ હાચ્ચો હેય.