23 તું ખારાબ વિચારાહા પાઅને ફિર, કાહાકા આંય એઅતાહાવ, કા તું પિત્ત હારકો માણો એને પાપા ગુલામીમાય હેય.”
ઈસુવે ચ્યાહાન જાવાબ દેનો, “આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, જીં માઅહું પાપ કોઅહે તી પાપા તાબામાંય હેય.
તુમા રોગ કોઅના, ખિજવાય જાઅના, ગાળી દેઅના, નિંદા કોઅના, એને બોદા જાત્યા ખારાબ કામ કોઅના છોડી દા.
કાહાકા આપાબી વિસ્વાસી બોના પેલ્લા, મૂર્ખ, પોરમેહેરા આગના નાંય માનનારા, લોકહાકોય છેતરાય ગીઅલા આતા, એને બોદયે જાત્યે ખારાબ કામે કોઅરાહાટી એને જ્યાહાકોય મોજશોક કોઅતા આતા. આપા આગલ્યા સમયમાય જુઠો વેવહાર કોઅનામાય એને ઈર્ષા કોઅનામાય કાડતા આતા, એને લોક આપહાન નાકાર કોએ, એને આપા લોકહાન નાકાર કોઅજે.
એને હાચવીન રા, ઓહડા નાંય બોને, કા કાદો પોરમેહેરા સદા મોયાથી આલાગ રોય જાય, એને તુમહે વોચમાય ઓહડા કુળ યેઅરી કા પરેશાન્યે કારણ બોના લાગે, ઓહડા માઅહું તુમહેમાઅને બોજ લોકહા જીવન બગડાવી હોકહે.
જુઠા માસ્તાર લોકહાન દેખાડતાહા, કા ચ્યા જી બી કાય કોઅરા માગતાહા, ચ્યાલ કોઅરાહાટી સુટ હેય, બાકી ચ્યા પોતે ગુલામ હેય, કાહાકા ચ્યાહા પોતાનો પાપમય સ્વભાવ ચ્યાહાન પાપહાથી બોઆલા કામ કોઅરાહાટી મજબુર કોઅહે. કાહાકા જીં કાયબી તુમહાન કોબજો કોઅહે, તુમા ચ્યા ચાકાર બોની જાતહા.
તુમા જાંઅતેહે કા બોજ સમયા પેલ્લા જોવે કોલહાક હોરગા દૂતહાય પોરમેહેરા આગના નાંય પાળી, તે ચ્યાય ચ્યાહાન ચ્યાહા કોઅલા ગલત કામહા લીદે નાંય છોડયા. ચ્યાય ચ્યાહાન નરકામાય ટાકી દેના, એને ચ્યાહાન આંદારે જાગે ચ્યા દિહા લોગુ રાખલા ગીયા, જાંવલોગુ તો ચ્યાહા ન્યાય કોઅરી તોવેલોગુ.