33 જોવે મોઠી સોબાયે લોક ઈ વોનાયા, એને ખિજવાઈ ગીયા, એને પ્રેષિતાહાન માઆઇ ટાકના વિચાર કોઅતા લાગ્યા.
યોસેફ જો મરિયમે આરે માગણી ઓઅલી આતી, તો યોક ન્યાયી માઅહું આતો એને ચ્યેલ બોદહા હોમ્મે અપમાન કોઅરા નાંય માગતો આતો, યાહાટી ઠાવકાજ ચ્યાય ચ્યે આરે ઓઅલી માગણી તોડી દેઅના વિચાર કોઅયા (કાહાકા ચ્યે વોરાડા પેલ્લા મોયના રીયલા આતા જીં નિયમા વિરુદ આતા).
ચ્યે સમયે, જ્યા લોક માયેવોય બોરહો નાંય કોએત, “ચ્યા ચ્યાહા બાહાહાલ દોઇન કોંડાડી દી, જ્યા માયેવોય બોરહો કોઅતાહા ચ્યાહાન માઆઇ ટાકી, આબહો પોતે પાહાહા આરે એહેકેન કોઅરી એને પોહેં પોતે આયહે આબહા વિરુદ કોઅરી એને ચ્યાહાન માઆઇ ટાકી.”
ગુરુઆ હારખા શિષ્ય, એને ચાકાર દોણ્યા હારખો બોનના તીંજ બો હેય; જોવે ચ્યાહાય ગોઆ દોણ્યાલ સૈતાન જો બુતાહા મુખ્ય આખ્યાં, જો ચ્યે દોણ્યા આરે ખારાબ વ્યવહાર કોઅતેહે, તે ચ્યે ચ્યા ચાકારાહા આરેબી ખારાબ વ્યવહાર કોઅરી.”
તોવે જ્યા લોક તુમહે વિરુદ કોઅતાહા ચ્યા આબદા દાંહાટી તુમહાન દોઅવાડી દી, એને તુમહાન માઆઇ ટાકવામાય યી, કાહાકા તુમા મા શિષ્ય હેય યા લેદે, બોદી જાત્યા લોક તુમહેઆરે દુશ્માની કોઅરી.
ચ્યેજ ગેડીયે મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ એને મુખ્ય યાજક ચ્યાલ દોઈ દાં માગેત, કાહાકા ચ્યા હુમજી ગીઅલા કા ચ્યાય આમેહાટી ઓ દાખલો દેનો, બાકી ચ્યાહાન લોકહા બિક આતી.
બાકી ચ્યા વાયજ દુઉ જાયને યોકબીજાઆરે વાત કોઅતા લાગ્યા કા આમી આપા ઈસુઆરે કાય કોઅતા?
જીં માયે તુમહાન આખ્યેલ કા, “માલિકા કોઅતો ચાકાર મોઠો નાંય,” તી વાત યાદ કોઆ ચ્ચાહાય માન સોતાવ્યા, તો ચ્ચા તુમહાનબી સોતાવી,, જોવે ચ્યે મા વાત પાળી, તોવે તુમહે બી વાત પાળી.
ચ્યા તુમહાન ચ્યાહા સોબાયે ઠિકાણા માઅને કાડી દી, બાકી ઓહડો સમય યી રોયહો, કા જો કાદો તુમહાન માઆઇ ટાકી, તો એહેકોય હોમજી કા આંય પોરમેહેરા સેવા કોઅતાહાંવ.
જોવે લોક ઈ વોનાયા, તોવે આપા બોજ દોષી હેજે એહેકેન જાંઅયા, તોવે ચ્યા પિત્તરાલ એને બિજા પ્રેષિતાહાલ પુછા લાગ્યા, “ઓ બાહાહાય આમા કાય કોઅજે?”
ચ્યા લોક યે વાતે હુદુ ચ્યા વોનાતેં રિયે, તોવે મોઠે આવાજથી બોંબલ્યા, “ઓહડા માઅહાલ માઆઇ ટાકાં, ચ્યા જીવતા રોઅના યોગ્ય નાંય.”
યો વાતો વોનાઈન યહૂદી આગેવાન બોજ ખિજવાય ગીયા એને સ્તેફનુસાવોય દાત કોકડાવા લાગ્યા.
જોવે શાઉલ દમસ્ક શેહેરામાય રોયન બોજ દિહી ઓઈ ગીયા, તોવે યહૂદીયાહાય મિળીન ચ્યાલ માઆઇ ટાકના યુક્તિ કોઅયી.