7 એને પિત્તરે ચ્યા જમણો આથ દોઇન ચ્યાલ ઉઠાડયો, એને તારાત ચ્યા પાગહામાય એને માંડયેહે માય તાકાત યેની.
તોવે ઈસુવે ચ્યેપાય જાયને, ચ્યે આથ દોઇન ચ્યેલ ઉઠાડયા, ચ્યેમાઅને જોરાં તારાતુજ ઉતી ગીયા, એને તી ઈસુ એને ચ્યા શિષ્યહા ગાવાર ચાકરી કોઅતી લાગી.
પોહયે આથ દોઇન ઈસુવે પોહયેલ આખ્યાં, “તાલીતા કુમ” યા મોતલાબ હેય, “ઓ પોહી, આંય તુલ આખહુ, ઉઠ”
બાકી ઈસુય ચ્યા પાહા આથ દોઓઈન ચ્યાલ ઉબા રાંહાટી મોદાત કોઅયી.
તોવે ઈસુય ચ્યેવોય આથ થોવ્યો, એને તી તારાત હિદી ઓઈ ગીયી, એને પોરમેહેરા મહિમા કોઅરા લાગી.
તોવે પિત્તરે આખ્યાં, “ચાંદી એને હોના તે માયેપાંય હેયેજ નાંય, જીં હેય તી તુલ આંય દેતહાવ, નાજરેત ગાવામાઅને ઈસુ ખ્રિસ્તા નાવાકોય ઉઠ એને ચાલતો લાગ.”
એને તો કુદીન ઉબો ઓઈ ગીયો, એને ચાલા-ફિરા લાગ્યો, એને ચાલતો, એને કૂદતો, પોરમેહેરા સ્તુતિ કોઅતો તો પિત્તર એને યોહાના આરે દેવાળા બાઆપુર ગીયો.
“આપા યા માઅહા આરે કાય કોઅતા? કાહાકા યેરૂસાલેમ શેહેરામાય રોનારા બોદા લોકહાન ખોબાર હેય, કા યાહાકોય યોક પ્રસિદ ચિન્હ દેખાડલા ગીઅલા હેય, એને આપા યાલ નાકાર નાંય કોઇ હોકજે.
“ઓ લોકહા આગેવાનાહાય એને વડીલાહાય, આમહાય યોકા નોબળા માઅહા ભલા કોઅલા હેય, એને આજે યા બારામાય આમહે પૂછપારસ ઓઈ રીયહી કા યા કેહેકેન બોચાવ જાયો.
ચ્યાય આથ દેયને ચ્યેલ ઉઠાડયા, એને વિસ્વાસી લોકહાન એને વિધવા બાયહેલ હાદિન ચ્યાહાન જીવતી દેખાડી દેની.