31 જોવે ચ્યા બારે જાય રીઅલા આતા, ચ્યા યોકબિજાલ આખા લાગ્યા, “યા માઅહાય મોરણા સજા કા જેલેમાય ટાકના લાયક્યે કાય ગુનો નાંય કોઅયોહો.”
પિલાત રાજાય મુખ્ય યાજકાલ એને લોકહાન આખ્યાં, “યા માટડામાય કાય ગુનો નાંય દેખાય.”
તોવે માયે જાંઆય લેદા, કા ચ્ચા પોતાના યહૂદી નિયમાહા વાદ-વિવાદાહા બારામાય ચ્ચાવોય દોષ થોવતાહા, બાકી માઆઇ ટાકલાં જાઅના કા જેલેમાય ટાકના હારકા ચ્ચામાય કાય દોષ નાંય.
તોવે મોઠી ગરબડ ઉબી જાયી એને મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ, જ્યા પોરૂષી આતા, ઉબા ઓઅય ગીયા એને ઈ આખીન વોદારે બોલા-બોલી કોઅરા લાગ્યા, “આમા યા માઅહામાય કાયજ ખારાબી નાંય એઅજે, એને ઓઅઇ હોકહે કા યોક આત્મા કા યોક હોરગા દૂતાય ચ્યા હાતે વાત કોઅયીહી.”
બાકી માયે જાઈ લેદા કા ચ્ચે ઓહડા કાય નાંય કોઅયાહાં કા માઆઇ ટાકલો જાય, એને જોવેકા ચ્ચે પોતેજ કૈસરાલ વિનાંતી કોઅયી, તે માયે ચ્ચાલ રોમ શેહેરામાય દોવાડાહાટી નોક્કી કોઅયા.
ચ્યાહાય માન પારખીન છોડી દેઅના વિચાર્યા, કાહાકા માંયેમાય મોઅના હારકા કાય દોષ નાંય આતો.
એને અંતકરણ બી શુદ્ધ રાખા, યાહાટી કા જ્યેં વાતહેબારામાય તુમહે બદનામી ઓઅહે ચ્યાહા બારામાય ચ્યે, જ્યેં ખ્રિસ્તામાય તુમહે હાર્યે ચાલચલને અપમાન કોઅતેહે, શરમાય જાય.