14 એને જોવે આમા બોદા દોરત્યેવોય પોડી ગીયા, તે માયે હિબ્રુની ભાષામાય, માન આખતા ઓ આવાજ વોનાયો, ઓ શાઉલ, ઓ શાઉલ, તું માન કાહા સતાવતોહો? મા વિરુદ લોડના મૂર્ખતા હેય.
જોવે ચ્યાય આગના દેની, તોવે પાઉલે નીહાણ્યેંવોય ઉબો રોઇન લોકહાન ઠાવકા રાંહાટી આથા ઈશારો કોઅયો, જોવે ચ્ચા ઠાવકા રોય ગીયા, તોવે તો હિબ્રુ ભાષામાય બોલા લાગ્યો.
ચ્યા ઈ વોનાયને કા તો ચ્યાહાન હિબ્રુ ભાષામાય બોલહે, ચ્યા ઠાવકા રિયા, તોવે પાઉલે આખ્યાં.
તે ઓ રાજા, વાટયે માય બોપરી વેળે માયે આકાશામાઅને દિહયા ઉજવાડા કોઅતાબી વદારે યોક ઉજવાડો, પોતે એને પોતાના હાતે ચાલાનારાહા ચારીચોમખી ચોમકાતા દેખ્યા.
માયે આખ્યાં, ઓ પ્રભુ, તું કું હેય? પ્રભુય આખ્યાં, આંય ઈસુ હેય, જ્યાલ તું સતાવતોહો.
જ્યેં માઅહે ચ્યાઆરે આતેં, ચ્યે ઠાઅકે રોય ગીયે; કાહાકા આવાજ તો ચ્યે વનાતે આતેં, બાકી કાદાલ દેખાતા નાંય આતા.
જો તુમા એહેકેન કોઅતેહે તે પ્રભુલ બોજ ગુસ્સો કોઆડતેહે, યાદ રાખા કા તુમા પ્રભુ કોઅતે વોદારી બળવાન નાંય હેય.