4 જ્યા પાહાય ઉબા આતા, ચ્યાહાય આખ્યાં, “કાય, તું પોરમેહેરા મહાયાજકા અપમાન કોઅતોહો?”
ધન્ય હેય તુમા, જોવે લોક તુમહાન મા શિષ્ય હેય, યા લેદે અપમાન કોઅરી, એને સતાવણી કોઅરી એને જુઠા બોલી બોલીન તુમહે વિરુદમાય બોદી રીતે ખારાબ વાતો આખરી.
તોવે પાઉલે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ ઘમંડયા, પોરમેહેર તુલ ઠોકી, તું મૂસા નિયમા પરમાણે મા ન્યાય કોઅરા બોઠહો, એને પાછી કાય નિયમા વિરુદ માન માઅના આગના દેતહો?”
પાઉલે આખ્યાં, “ઓ બાહાહાય, માફ કોઅજા આંય નાંય જાંઅતો આતો, કા ઓ મહાયાજક હેય, કાહાકા પવિત્રશાસ્ત્રામાય લોખલાં હેય, પોતાના લોકહા આગેવાનાલ ખારાબ મા આખતો.”