24 તે સૈન્યા ટોળા જોમાદારાય આખ્યાં, “યાલ કિલ્લામાય લેય જાયા, એને ચોપકાહાકેન ઠોકીન પારખા, કા આંય જાંઉ કા લોક કોઅહા કારણથી ચ્યા વિરુદમાય એહેકેન બોંબલી રીયહે.”
તોવે પિલાત રાજાય સીપાડાહાલ હુકુમ કોઅયો, કા ઈસુવાલ લેય જાય એને ચ્યાલ ચાપકા માર ઠોકે.
બાકી પાઉલે ચ્યાહાન આખ્યાં, “ચ્યાહાય આમહાન જ્યા રોમ દેશા રોનારે માઅહે હેય, દોષી ઠોરાવ્યા વોગાર લોકહા હામ્મે ઠોક્યાં એને જેલેમાય ટાક્યા, આમી કાય આમહાન દોબીન દોવાડી રીયહે? એહેકોય નાંય, બાકી ચ્યા પોતે યેયન આમહાન બારે લેય જાય.”
બાકી ગીરદ્યેમાઅને કાદો કાય એને કાદો કાય બોંબાલતા રોયા એને જોવે દુમાલે લેદે તો હાચ્ચાં નાંય જાંઆઈ હોક્યો, તોવે ચ્યાલ કિલ્લામાય લેય જાઅના આગના દેની.
જોવે ચ્યે પાઉલાલ કિલ્લામાય લેય જાનારે આતેં, તે ચ્યાય સૈન્યા ટોળા જોમાદારાલ આખ્યાં, “કાય આંય તુલ કાય આખી હોકુ?” ચ્યે આખ્યાં, “કાય તું યુનાની ભાષા જાંઅતોહો?
જોવે બોજ જગડો જાયો, તે સૈન્યા-દલા સરદારાય યે બિકથી કા ચ્યા પાઉલા ટુકડા-ટુકડા નાંય કોઅઇ ટાકે, સૈન્યા-દલાલ આગના દેની કા ઉતી પોડીન સોબાયે સભાસદહા વોચ્ચેથી પાઉલાલ બળજબરીથી કાડા, એને કિલ્લામાય લેય યા.
યા માઅહાલ યહૂદીયાહાય દોઇન માઆઇ ટાકાં વિચાર્યા, બાકી માયે જાંઅયા કા તો રોમી હેય, તો સૈનિકાહા ટુકડી લેય યેયન સોડાવી લેય યેનો.
ચ્યાહાય માન પારખીન છોડી દેઅના વિચાર્યા, કાહાકા માંયેમાય મોઅના હારકા કાય દોષ નાંય આતો.
કોલહ્યેક થેઅયેહેય પોતાના મોઅલા માઅને પાછા જીવતા મેળવ્યા. કોલહાક લોક રીબાય-રીબાયને મોઅઇ ગીયે એને ચ્યે ચ્યામાઅને યાહાટી છુટકારો નાંય માગતે આતેં કા જોવે ચ્યે મોઅલા માઅને પાછે જીવતે ઓએ તે ચ્યાહાન યોક બોજ હારાં જીવન મિળી હોકે.