22 એને આમી આંય, પવિત્ર આત્મા આગનામાય યેરૂસાલેમ શેહેરમાય જાતહાવ, એને નાંય જાંઉ, કા તાં મા આરે કાય-કાય ઓઅરી.
માન માહારુજ યોક ભયંકર આબદા બોગાવના હેય, જાવ લોગુ તી આબદા નાંય બોગવું, તાંઉલોગુ મા જીવ કોલો નિરાશ હેય!
જોવે ઈસુ ઉપે લેવાય જાઅના દિહી પુરાં ઓઅતા ગીયા, તોવે ચ્યે યેરૂસાલેમ શેહેરા એછે જાંહાટી નોક્કી કોઅયા.
પાસ્કા સણા પેલ્લા જોવે ઈસુ જાંઆય ગીયો, કા મા સમય યેય ગીયહો, કા દુનિયા છોડીન પોરમેહેર આબહાહી પાછો ફિરી જાવ, તોવે ચ્યાવોય બોરહો કોઅનારા લોકહાવોય, જ્યેં દુનિયામાય આતેં, જેહેકેન તો પ્રેમ કોઅતો આતો, સેલે લોગુ તેહેકેન પ્રેમ કોઅતો રિયો.
તોવે ઈસુ ચ્યે બોદે વાતહેબારામાય જ્યો ચ્યાઆરે ઓઅનાર્યો આત્યો, તી બોદા જાંઆઈન, આગલા યેનો એને ચ્યાહાન પુછ્યાં, “તુમા કાલ હોદી રીઅલા હેય?”
જોવે પાઉલ એથેન્સ શેહેરામાય ચ્યાહા વાટ જોવતો આતો, તોવે શેહેરાલ મુર્તિહીથી બોઆલા દેખીન ચ્યા આત્મામાય બોજ દુઃખી જાયો.
જોવે યો વાતો ઓઅઇ ચુક્યો તોવે પાઉલે મોકોદુનિયા એને આખાયા વિસ્તારા વિસ્વાસ્યાહાલ મિળ્યાં પાછે યેરૂસાલેમ શેહેરામાય જાયના નોક્કી કોઅયા, એને આખ્યાં, “તાં જાઅના પાછે માન રોમ શેહેર બી એઅના જરુરી હેય.”
પાઉલુસાય એફેસુસ શેહેરામાય નાંય ઉતના નક્કી કોઅયા કાહાકા તાં આસિયા વિસ્તારમાય એને બોજ સમય નાંય રાંહાટી માગે, જોવે ઓઅય હોકે, તે તાં પાસ્કા સણા દિહી યેરૂસાલેમ શેહેરામાય રોય.
કાહાકા ખ્રિસ્તા પ્રેમ આમહાન કોબજામાય કોઅહે, યાહાટી આમા મજબુત હેય, કા જોવે યોક માઅહું બોદા લોકહાહાટી મોઅઇ ગીયો, યાહાટી બોદે માઅહે મોઅઇ ગીયે.
બાકી હાચ્ચાઇ તે ઈંજ હેય કા તુમહાન તે આપહે યેનારો હાકાળ્યા જીવના બારામાય બી કાયજ નાંય માલુમ હેય, તુમા તે દુમાડા હારકા હેય, જીં વાયજ વાઆ લોગુ દેખાયેહે, પાછા નાંય દેખાય.