20 જોવે ચ્યાય મોનાય કોઅય દેના તોવે લોકહાય ચ્યાલ વિનાંતી કોઅઇ, “આમહે આરે આજુ કોલહાક દિહી રો.” તોવે તો નાંય માન્યો.
જોવે ચ્યે એફેસુસ શેહેરામાય ગીયે તાં પાઉલાય પ્રિસ્કીલા એને અકુલાસાલ છોડયે, જોવે પાઉલ તાં આતો તોવે તો સોબાયે ઠિકાણામાય જાયને યહૂદીયાહા આરે વાત કોઅરા લાગ્યો.
બાકી ઈ આખીન ચ્ચાહા પાઅને નિંગી ગીયો, “જો પોરમેહેરા મોરજી ઓરીતે આંય તુમહાપાય પાછો યીહીં,” તોવે તો એફેસુસ શેહેરા જાહાજા માય બોહીન જાતો રિયો.
પાઉલુસાય એફેસુસ શેહેરામાય નાંય ઉતના નક્કી કોઅયા કાહાકા તાં આસિયા વિસ્તારમાય એને બોજ સમય નાંય રાંહાટી માગે, જોવે ઓઅય હોકે, તે તાં પાસ્કા સણા દિહી યેરૂસાલેમ શેહેરામાય રોય.
આમહે વિસ્વાસી બાહા અપુલ્લોસાલ માયે બોજ વિનાંતી કોઅઇ, કા બિજા વિસ્વાસી લોકહાઆરે ચ્યાહાન મિળાં જો, જ્યા વિસ્વાસી તુમહે ઈહીં યેનલા, બાકી આમી ચ્યા જાઅના ઇચ્છા નાંય હેય, બાકી જોવે હારો મોકો મિળી, તોવે યેય જાય.