19 જોવે ચ્યે માલિકાહાય દેખ્યા, કા આમહે કામાણ્યે આશા જાતી રીયહી, તોવે પાઉલાલ એને સિલાસાલ દોઇન ચોકામાય પ્રધાનાહા પાય ખેચી લી ગીયે.
તોવે જ્યા લોક તુમહે વિરુદ કોઅતાહા ચ્યા આબદા દાંહાટી તુમહાન દોઅવાડી દી, એને તુમહાન માઆઇ ટાકવામાય યી, કાહાકા તુમા મા શિષ્ય હેય યા લેદે, બોદી જાત્યા લોક તુમહેઆરે દુશ્માની કોઅરી.
“બાકી તુમા પોતેજ હાચવીન રા, કાહાકા લોક તુમહાન કોચર્યેમાય લેય જાય એને સોબાયે ઠિકાણામાય માર દી, કાહાકા તુમા મા શિષ્ય હેય, એને તુમહાન મા લીદે સરકારા, એને રાજહા આગલા ઉબા કોઅરી કા તુમહે ન્યાય કોએ. બાકી ચ્યા પરિણામ, તુમા ચ્યાહાન મા બારામાય હારી ખોબાર આખી હોકાહા.
બાકી કોલહાક યહૂદી લોક અન્તાકિયા એને ઈકુનિયુમ શેહેરામાઅને યેયન લોકહાન ચ્યાહા એછે કોઇ લેદા, એને પાઉલાવોય દોગાડઝોડ કોઅયી, એને મોઅલો હોમજીન ચ્યાલ શેહેરા બાઆ ગોહલીન લેય ગીયે.
જોવે ગેર યહૂદી એને યહૂદી ચ્યાહા નિંદા એને ચ્યાહાવોય દોગડાટાહાટી આગેવાનહા આરે ચ્યાહાપાય યેના.
તોવે યેરૂસાલેમ શેહેરામાય પ્રેષિત એને વડીલાહાય બોદી મંડળીઆરે આપહે માઅને કોલહાક માટડાહાલ નિવાડના નોક્કી કોઅયા, ચ્યાહાય યહૂદા, જો બારનાબાસ આખવામાય યેહે, એને સિલાસાલ નિવડયા, યા બેની વિસ્વાસ્યાહામાય બોજ માનાપાના આતા. ચ્યાહાન પાઉલ એને બારનાબાસાઆરે અન્તાકિયા શેહેરમાય દોવાડી દેના.
યે તે ઓહડે માઅહે હેય, જ્યાહાય પોતાનો જીવ આંય પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્તા નાંવા કોય મુશ્કીલમાય ટાક્યોહો.
પાઉલાય સિલાસાલ નિવડી લેદો, એને અન્તાકિયા શેહેરા વિસ્વાસ્યાહાલ પોરમેહેરા સદા મોયામાય હોઅપી દેના એને તો અન્તાકિયા શેહેરામાઅને જાતો રિયો.
જોવે આમા પ્રાર્થના કોઅના જાગાવોય જાય રીઅલે આતેં, તોવે આમહાન યોક દાસી મિળી, જ્યેમાય યોક ઓહડો બુત આતો, ચ્યા મોદાતકોય તી ભવિષ્ય પ્રગટ કોઅઇ દેતી આતી, એને તી ભવિષ્ય પ્રગટ કોઅવાથી ચ્યે માલિકાહા હાટી ઘોણા કાય કામાવી લેય યા આતી.
એને ચ્યાહાન ન્યાય કોઅનારા ઓદિકાર્યાહા પાય લી જાયને આખ્યાં, “યે માઅહે જ્યેં યહૂદી હેય, આમહે શેહેરામાય બોજ ગરબડ કોઅઇ રીયહે.
આરદી રાતી લગભગ પાઉલ એને સિલાસ પ્રાર્થના કોઅતા પોરમેહેરા સ્તુતિ ગીતે આખતા આતા, એને જેલ્યા ચ્યાહા વોનાય રીયલા આતા.
તોવે તો દિવો માગીન માજે દાંહાદી ગીયો, એને કાપતોજ પાઉલ એને સિલાસા આગલા પોડયો.
એને ચ્યાહાન નાંય મિળ્યાં, ચ્યા ઈ બોંબાલતાજ યાસોન એને કોલહાક વિસ્વાસ્યાહાલ શેહેરા ન્યાય કોઅનારા ઓદિકાર્યાહા હામ્મે ખેચી લેય યેના, “યા લોક જ્યાહાય બોદેજ જાગે પરેશાની ફેલાડી દેનહી, ઈહીંબી યેનહા.
તોવે બોદા શેહેરામાય ગરબડ ફેલાય ગીયી, એને લોક દાંહદીન યોકઠા ઓઅયા, એને પાઉલાલ દોઇન દેવાળા બાઆ ગોહલી લેય યેના, એને તારાત બાઅણા બંદ કોઅય દેવામાય યેના.
બાકી શાઉલ મંડળીલ સતાવતો આતો, એને ગોઅહે-ગોઅહે જાયને વિસ્વાસી માટડાહાલ એને થેઅયેહેલ ગોહલી-ગોહલી જેલેમાય કોંડતો આતો.
એને આંય ચ્યાલ આખહી, કા લોકહાન મા બારામાય આખના લીદે કાય-કાય દુઃખ ઉઠાવાં પોડી.”
આમહાન ચાપકાહાકોય માર દેનો, જેલેમાય ટાક્યા, આમહાન ગીરદ્યેમાય તકલીફ દેની, આમહાય બોજ વોદારે મેઅનાત કોઅયી, આમા આખી રાત-રાતબોય જાગતા એને બુખા રિયા.
એને તુમાબી ઓહડો સંઘર્ષ કોઅય રીઅલે હેય, જીં તુમહાય વિતી ગીઅલા સમાયામાય માન કોઅતા દેખ્યા, એને આમીબી આંય ચ્યામાય લાગલો હેય, જેહેકેન તુમા વોનાતેહે.
તુમહાન ખોબાર હેય, કા પેલ્લા આમહાય ફિલિપ્પી શેહેરામાય દુઃખ વેઠયાં એને અપમાન સહન કોઅયા તેરુંબી આમહે પોરમેહેરે આમહાન ઓહડી ઈંમાત દેની, કા થેસ્સાલોનિકી લોકહાય આમહે વિરુદ કોઅયો તેરુંબી આમહાય તુમહાન ખ્રિસ્તા હારી ખોબાર આખી.
કાહાકા પોયહા લોબ બોદી જાતી ખારાબ વાતહે મુળ હેય, ચ્યાલ મિળવાહાટી કોશિશ કોઅનારા કોલહાક લોકહાય ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોઅના બંદ કોઅય દેનલા હેય, એને ચ્યા લીદે ચ્યાહાય પોતાલ બોજ દુઃખહાકોય વિંદી લેદલા હેય.
બાકી તુમહાય ચ્ચા ગરીબા અપમાન કોઅયાહાં, તુમા જાંઅતાહા કા યા મિલકાતવાળાજ લોક હેય જ્યા તુમહેવોય જુલુમ કોઅતાહા, એને ચ્ચાજ હેતા જ્યા તુમહાન બળજબરી કોય કોચરીમાય લેય જાતહા.