18 તી બોજ દિહી લોગુ એહકોયજ કોઅતી રિયી, બાકી પાઉલ હેરાન જાયો, એને ફિરીન ચ્યા બુતાલ આખ્યાં, “આંય તુલ ઈસુ ખ્રિસ્તા નાંવા કોઅઇ આગના દેતહાવ, કા ચ્યેમાઅને નિંગી જો એને તી ચ્યેજ ગેડી નિંગી ગીયા.”
ઉડી તે મેરાવોયને દુઉ આતા એને વારો હામ્મે આતો, તે ઉડી લાફાહા કોઇન આફળાતા જાય.
તોવે ઈસુય બોજ જાત-જાત્યા દુખ્યાહાન હારાં કોઅયા એને બોજ બુતાહાન માઅહા માઅને તાંગાડી કાડયા બુતાહાન ચ્યાય બોલા નાંય દેના કાહાકા ચ્યા ઈસુવાલ વોળખેત કા ઓ ખ્રિસ્ત હેય.
જ્યા લોક માયેવોય બોરહો થોવતાહા ચ્યા યા મોઠે ચિન્હે કોઅરાહાટી સફળ ઓઅરી કા: મા નાંવ લેઈને બુતહાલ તાંગાડી કાડી, નોવી ભાષામાય બોલી,
પાછે ઈસુવે બાર શિષ્યહાન હાદ્યા એને ચ્યાહાન બોદા બુતાહાલ લોકહામાઅને કાડના પુરો સામર્થ્ય દેનો, એને દુઃખહ્યાન હારેં કોઅરાહાટી ઓદિકાર દેનો.
તોવે પિત્તરે આખ્યાં, “ચાંદી એને હોના તે માયેપાંય હેયેજ નાંય, જીં હેય તી તુલ આંય દેતહાવ, નાજરેત ગાવામાઅને ઈસુ ખ્રિસ્તા નાવાકોય ઉઠ એને ચાલતો લાગ.”
પિત્તરે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ એનિયાસ! ઈસુ ખ્રિસ્ત તુલ હારો કોઅહે, ઉઠ, તો પાથારી લેય લે” તોવે તો તારાત ઉઠીન ઉબો રિયો.
એને ચ્યાય રાજ્ય એને ઓદિકારા શક્તીહીલ આરવી દેના, એને દુનિયા નોજરેમાય ચ્યાહાન શરમિંદા કોઅયા એને હુળીખાંબા વિજયા સફર માય ચ્યાહાન કૈદ્યાહા હારકા ફેરવ્યા.