22 તોવે લોક બોંબલી ઉઠયા, “ઓ તો માઅહા નાંય હેય ઈશ્વરા શબ્દ હેય.”
જ્યેં દિહે હેરોદ રાજાય ચ્યાહાઆરે મિળના નોક્કી કોઅયા, ચ્યે દિહી રાજા ડોગલેં પોવીન રાજગાદ્યેવોય બોહી ગીયો, એને ચ્યાહાન સંદેશ દાં લાગ્યો.
ચ્યેજ સમયે પ્રભુ યોક હોરગા દૂતાય ચ્યાલ ઠોક્યાં, કાહાકા ચ્યે પોરમેહેરાલ મહિમા નાંય કોઅયી એને ચ્યા શરીરામાય કિડે પોડયેં એને તો મોઓઈ ગીયો.
યા લોક કાયામ પોરમેહેરા વિરુદ બોલતાહા, એને બિજા લોકહામાય બુલ હોદતાહા. ચ્યા લગાતાર ચ્યે ખારાબ કામહાલ કોઅતાહા, જીં ચ્યાહા દિલ કોઅરા માગહે. ચ્યા પોતાના બારામાય અભિમાના દાવો કોઅતાહા, એને પોતાનાહાટી ફાયદો કોઅરાહાટી બિજા લોકહા ખુશામત કોઅતાહા.
લોકહાય ચ્યા અજગરા પૂજા કોઅયી, કાહાકા ચ્યાય ચ્યા જંગલી જોનાવરાલ ઓદિકાર દેય દેનેલ, એને એહેકોય આખીન ચ્યા પૂજા કોઅયી, “યા જંગલી જોનાવરા હારકા કુંઉ હેય? કુંઉ યા આરે લોડાઈ કોઇ હોકી?”