14 એને પિત્તરા આવાજ વોળખીન, ચ્યેય ખુશીકોય બાઉં નાંય ઉગાડયા, બાકી દાંહદીન માજા ગિઇ, એને બોદહાન આખ્યાં કા પિત્તર બાઆઇહી ઉબો હેય.
તાઅને લોકહાય ચ્યાલ વોળખીન, એને બોદા વિસ્તારામાય ખોબાર દોવાડી, એને બોદા દુ:ખ્યાહાન ચ્યાપાય લેય યેના.
ચ્યો બીઈન મોઠા આનંદા હાતે કોબારથી જલદીથી જાયને ચ્યા શિષ્યહાન ખોબાર દાંહાટી દાંહાદી ગીયો.
તોવે આનંદમાય યેયન બોરહો નાંય ઓઅયો કા ઈસુ જીવતો હેય, એને નોવાય પામા આતા, તોવે ચ્યાય ચ્યાહાલ પુછ્યાં, “કાય તુમહેવોય થોડાંક ખાઅના હેય?