14 માન આશા હેય કા તોઆરે જલદીજ મીળહી, તોવે આપા હામ્મે-હામ્મે વાત કોઅહુ.
ચ્યાહાહાટી મેંડવાળ્યો બાઅણા ઉગાડેહે, એને ગેટેં ચ્યા આવાજ વોળાખતેહે, એને તો ચ્યા ગેટાહાન નાંવે કોઇન હાત કોઅહે એને ચ્યાહાન બાઆ લેય જાહે.
ચ્યાજ રવિવારે વોખાતે બોદા શિષ્ય બેગા જાયા, એને ચ્યાહાન યહૂદી આગેવાનહા દાક આતી, યાહાટી ચ્યાહાય બાઅણા બંદ કોઇ લેદલા આતા, તોવે ઈસુ માજે યેનો એને વોચમાય ઉબો રોયન આખ્યાં, “તુમહાન શાંતી મીળે.”
તોવે ઈસુવે પાછા ચ્યાહાન આખ્યાં, “તુમહાન શાંતી મીળે. જેહેકેન આબહે માન દુનિયામાય દોવાડયો તેહેકેન આંય તુમહાન દુનિયામાય દોવાડતાહું.”
બાકી આંય તુમહાન આખતાહાવ, તુમહાન પવિત્ર આત્માનુસાર જીવન જીવના ગોરાજ હેય, તોવે તુમા ખારાબ કામે નાંય કોઅહા જો તુમહે પાપી સ્વભાવ કોઅરા માગહે.
આંય પોરમેહેર આબાલ એને પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્તાલ પ્રાર્થના કોઅતાહાંવ કા તો તુમા બોદહાન શાંતી દેય, એને બોરહા આરે પ્રેમ બી મીળે.
યોકબિજાલ આસલીમાય પ્રેમથી સલામ કોઆ, તુમા બોદહાન, જ્યા ખ્રિસ્તામાય હેતા, શાંતી મિળતી રોય.
આજુબી બોજ વાતો હેય જ્યો આંય તુમહાન આખા માગહુ, બાકી આંય ચ્યો યા રીતે યોક પત્રમાય નાંય લોખા માગુ, બાકી આશા હેય, કા આંય તુમહેપાય યાઉ, એને હામ્મે-હામ્મે તુમહેઆરે વાતો કોઉ : એને પાછે આમા યોકહાતે બોજ આનંદિત ઓઅહું.