20 આમા તીતુસાઆરે ચ્યા વિસ્વાસી બાહાલ દોવાડીન યે વાતમાય હાચવીન હેજે, કા યા ઉદારતા કામાવિષાય માય જ્યા સેવા આમા કોઅજેહે, કાદો આમહાવોય દોષ નાંય થોવે.
“એઆ, આંય તુમહાન ગેટાહા હારખો તોઅસાહા વોચમાય દોવાડતાહું, ચ્યાહાટી હાપડાહા હારખા બોજ ઉશારી રોજા એને કબુતરાહા હારખા બોળા બોના.
યાહાટી ભલે તુમા જીં કોઅતેહે તી હારાં હેય બાકી જો કાદાં ચ્યાલ ખારાબ માનહે, તે તી નાંય કોએ.
પાછે જોવે આંય તાં રોહીં, તોવે તુમા જ્યા લોકહાન વિશ્વાસયોગ્ય હોમાજતાહા, ચ્યાહાન આંય પોયહા લેઈને યેરૂસાલેમ શેહેરામાય દોવાડીહી, એને ચ્યાહાન યોક ચિઠ્ઠી બી લોખીન દિહી કા ચ્યાહા વોળખાણ કોઅય હોકુ.
બાકી જીં આંય કોઅતો યેય રિયહો, તીંજ કોઅતો રોહીં, એટલે ચ્યા માઅહાન યે વાતવોય વાહવા કોઅના મોકો નાંય દાવ, કા ચ્યે બી તીંજ કામ કોઅય રીયહે જીં આમા કોઅય રીયહા.
એને ઓલાહાંજ નાંય, બાકી તો મંડળ્યે વિસ્વાસ્યાહાથી ઠોરાવલોબી ગીયો, કા યા દાનાં કામાહાટી આમહે આરે જાય એને આમા ઈ સેવા પ્રભુ મહિમા એને ઈ દેખાડાહાટી કોઅજેહે, કા આમા યેરૂસાલેમમાય વિસ્વાસ્યાહા મોદાત કોઅરાહાટી આમા ઉત્સુક હેજે.
કાહાકા જ્યો વાતો કેવળ પ્રભુવા નોજરેમાયજ નાંય, બાકી માઅહા નોજરેમાયબી હારી હેય, આમા ચ્યે વસ્તુહુલ હારિરીતે કોઅરાહાટી પોતે દિયાન દેજહે.
યાહાટી દિયાન રાખા કા તુમા કેહેકેન જીવન જીવતેહે, ઓક્કલવોગાર્યા લોકહા હારકા નાંય, બાકી ઓક્કાલવાળા લોકહા હારકા જીવન જીવા.
બોદી જાતી ખારાબી પાઅને દુઉ રોજા.