16 આંય પાછો આખતાહાવ, કાદો માન મૂર્ખ નાંય હોમજે બાકી જો તુમહાય માન એહેકેન માનીજ લેદહા તે માન મૂર્ખા હારકા માની લા. યાથી માન બી વાહવા કોઅના મોકો મિળી જાય.
જો તુમા મા વાયજ મુર્ખાય સહન કોઅય લેતા તે કાય હારાં ઓઅતા, હાં, મા સહનબી કોઅય લા.
તુમા તે હોમાજદાર બોનીન આનંદથી મૂર્ખા સહન કોઅતાહા.
જો વાહવા કોઅના માયેહાટી ઠીક નાંય, તેરુંબી માન કોઅરા પોડહે, બાકી આંય પ્રભુવા દેનલા દર્શન એને પ્રગટીકરણા વાતો કોઅહી.
આંય મૂર્ખ આતો, બાકી ઈ તુમાંજ હેય, જ્યાહાય માન ચ્યે રીતે મજબુર કોઅયા, તુમહાય તે મા વાહવા કોઅરા જોજતાં, કાહાકા જરી આંય કાયજ નાંય હેતાંવ, તેરુંબી આંય ચ્યા મોઠા થી મોઠા પ્રેષિતાહાથી કોઅયેહેબી વાતમાય ઓછો નાંય હેતાંવ.
કાહાકા જો આંય વાહવા કોઅના જાંઉબી તે મૂર્ખ નાંય હેય, કાહાકા હાચ્ચાં બોલહી, બાકી આંય ઈ નાંય કોઅહી, કાહાકા એહેકેન નાંય ઓએ, કા જેહેકેન માન જો કાદો એઅહે, તો માન ચ્યાથી વોદારે હુમજે.
જો કાદાં આખહે કા આમા ગાંડા હેય, તે ઈ પોરમેહેરાહાટી હેય, એને જો આમહે દિમાક ઠિકાણે હેય તે ઈ તુમહેહાટી હેય.