14 પાછે જો ખ્રિસ્તા નાંવા લેદે તુમહે નિંદા કોઅલી જાહાય, તે ધન્ય હેતા, કાહાકા પોરમેહેરા મહિમામય આત્મા, તુમહેમાય રોહે.
ધન્ય હેય તુમા, જોવે લોક તુમહાન મા શિષ્ય હેય, યા લેદે અપમાન કોઅરી, એને સતાવણી કોઅરી એને જુઠા બોલી બોલીન તુમહે વિરુદમાય બોદી રીતે ખારાબ વાતો આખરી.
ચ્યાજ પરમાણે તુમહે ઉજવાડો માઅહા હોમ્મે ચોમકે કા ચ્યે તુમહે હારેં કામે એઇન તુમહે પોરમેહેર આબહો, જો હોરગામાય હેય, ચ્યા સ્તુતિ કોઅય.”
ધન્ય હેય તુમા, માઅહા પોહા લેદે તુમહેઆરે દુશ્માની કોઅરી, એને સોબાયે ઠિકાણા માઅને બાઆ કાડી દેઅરી, એને નિંદા કોઅરી, એને તુમહાન ખારાબ જુઠા હોમજીન નાંવ ખોડી ટાકી.”
બાકી ઈ બોદા ચ્યા લોક તુમા મા શિષ્ય હેય યા લેદે તુમહેઆરે કોઅરી, કાહાકા ચ્યા માન દોવાડનારા પોરમેહેરાલ નાંય વોળખે.
યહૂદી આગેવાનહાય ઈ વોનાયને ચ્યાલ જાવાબ દેનો કા, “આમા હાચ્ચાં આખજે કા તું સમરૂની હેતો એને તોમાય બુત હેય.”
તોવે ચ્યાહાય ચ્યા નિંદા કોઇન આખ્યાં, “તુંજ ચ્યા શિષ્ય હેય, આમા મૂસા શિષ્ય હેજે.
ચ્યાહાય ચ્યાલ જાવાબ દેનો, “તું તો પેલ્લેથી પાપામાંય જોનમ્યોહો, તું આમહાન કાય હિકાડતોહો?” તોવે ચ્યાહાય ચ્યાલ સોબાયે ઠિકાણા માઅને બાઆ કાડી દેનો.
બાકી યહૂદી આગેવાનહાય ગીરદી દેખીન ઈર્ષ્યા કોય બાઆય ગીયા, એને નિંદા કોઇન પાઉલા વાતહે વિરુદમાય બોલા લાગ્યા.
બાકી જોવે યહૂદી પાઉલા વિરુદ એને નિંદા કોઅરા લાગ્યા, તોવે ચ્યાય પોતાના ફાડકે ઝટકિન ચ્યાહાન આખ્યાં, “યા ડોંડ તુમાંજ બોગવાહા, આંય તે નિર્દોષ હેતાંવ, આમીને આંય ગેર યહૂદી લોકહામાય પોરમેહેરા સંદેશ પ્રચાર કોઅહી.”
બાકી તો વિચાર કાય હેય? તી આમા તોથી વોનાયા માગતાહા, કાહાકા આમા જાંઅતાહા કા બોદા જાગામાય યા બારામાય વિરુદમાય વાતો કોઅતેહે.”
ચ્યા યે વાતે લીદે ખુશ ઓઇન મોઠી સોબાયે હોમ્મેને જાતા રિયા, કા આપા ઈસુ લીદે અપમાનિત ઓઅના લાયકે ઠોર્યા.
યા લીદે આંય ખ્રિસ્તાહાટી ક્મજોર્યો, એને નિંદાયેહેમાય, એને ગરીબાયેમાય, એને અત્યાચારમાય, એને સંકટામાય, આનંદિત હેતાંવ, કાહાકા જોવે આંય નોબળો ઓઅહું, તોવેજ આંય ખ્રિસ્તા સામર્થમાય બળવાન હેતાંવ.
આમા કાયામ પોતાના શરીરામાય ઈસુ મોરણાલ લેઈને ફિરજેહે, એટલે જીં કામ આમા કોઅજેહે ચ્યાથી લોક ઈસુ જીવનાલ એઅય હોકે.
યાહાટી આમા ઈંમાત નાંય આરજે, જો આમે બારેના મનુષ્યત્વ નાશબી ઓઅતો જાહે, બાકી આમહે આત્મા દિહે-દિહે નોવો ઓઅતો જાહે.
યાહાટી પોરમેહેરાય મા આરે જીં કોઅયા ચ્યા લીદે ચ્યે પોરમેહેરા મહિમા કોઅતે આતેં.
એને ખ્રિસ્તા લીદે નિંદા ઓઅના યાલ મિસર દેશા ભંડાર કોઅતા મોઠા માલમિલકાત ગોણ્યા કાહાકા તો ભવિષ્યમાય પોતાના પ્રતિફળ મેળવાહાટી વાટ જોવી રોઅલો આતો.
ધન્ય હેય તીં માઅહું, જો પરીક્ષામાય ટોકી રોહે, કાહાકા જોવે તો પરીક્ષા માઅને હાચ્ચો સાબિત ઓઅહે તે તો અનંતજીવના મુગુટ મેળવી, જ્યા વાયદો પોરમેહેરેય ચ્ચાન કોઅયોહો જો ચ્ચાલ પ્રેમ કોઅતેહે.
એઆ, આમા ધીર રાખનારાહાલ ધન્ય આખજેહે, તુમહાય અયુબા ધીરજા બારામાય તે વોનાલાજ હેય, એને પ્રભુવા પાઅને જીં ચ્ચા ઇનામ મિળ્યાં ચ્ચાકોય બી જાય લેદાહા, જ્યાલ પ્રભુવા બોજ કરૂણા એને દયા પ્રગટ કોઅહે.
અવિસ્વાસી લોકહાવોચમાય તુમહે જીવન હારાં રા જોજે, કાહાકા જ્યાથી કા જ્યા બારામાય ચ્યે તુમહાન ખારાબ માનીન તુમહે નિંદા કોઅતેહે, ચ્યે તુમહે હારેં કામે દેખીન ઈસુ પાછા યેયના દિહામાય પોરમેહેરા મહિમા કોએ.
જો તુમા ન્યાયપણા લીદે દુઃખબી ઉઠાવતાહા, તે આસલીમાય તુમા ધન્ય હેતા, તેહેકેન કોઆ જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં આતાં, “ચ્યા લોકહાથી મા બીયહા, જ્યા તુમહાન બીયાડતાહા એને યે વાતે ચિંતા નાંય કોઅતા કા લોક કાય કોઅય હોકતાહા.”
એને અંતકરણ બી શુદ્ધ રાખા, યાહાટી કા જ્યેં વાતહેબારામાય તુમહે બદનામી ઓઅહે ચ્યાહા બારામાય ચ્યે, જ્યેં ખ્રિસ્તામાય તુમહે હાર્યે ચાલચલને અપમાન કોઅતેહે, શરમાય જાય.
બાકી જો ખ્રિસ્તી ઓઅના લીદે દુઃખ બોગવે, તે ચ્યાથી શરમાયા નાંય પોડે, બાકી, પોરમેહેરા મહિમા કોઆ કા તુમા યાહાટી દુઃખ વેઠી રીયહા કાહાકા તુમા ખ્રિસ્તા હેતા.
બો બોદા લોક જ્યા આખતાહા કા ચ્યા વિસ્વાસી હેય, ચ્યા યા જુઠા માસ્તારાહા અનૈતિક વાતહે નક્કાલ કોઅરી, એને જ્યા બિજા લોક જ્યા વિસ્વાસી નાંય હેય, ચ્યા જીવના હાચ્યે વાટે બારામાય નિંદા કોઅરી.