17 બોદહા આદર કોઆ, પોતાના બોદા વિસ્વાસ્યાહાવોય પ્રેમ કોઆ, પોરમેહેરા દાક રાખા, રાજા સન્માન કોઆ.
ચ્યાહાય આખ્યાં, “કૈસરા” તોવે ચ્યે ચ્યાહાન આખ્યાં, “જીં કૈસર રાજા હેય, તીં કૈસરાલ દિયા, એને જીં પોરમેહેરા હેય, તીં પોરમેહેરાલ દિયા.”
જોવે તુમા યોક બિજાવોય પ્રેમ કોઅહા, તોવે બોદે તુમહાન જાંઆય લી કા મા શિષ્ય હેતા.”
તુમા પોતે કુટુંબા લોકહા હારકા યોકબીજાહાવોય પ્રેમ કોઆ, એને બીજહાન તુમહે કોઅતા હારાં માના.
ચ્યાહાટી બોદહા હક્ક ચુકવી દા, જ્યા પાય કર લેયના હક્ક હેય ચ્ચાલ કર બોઅય દા, જ્યાલ જકાત જોજહે ચ્યાલ જકાત દા, એને જ્યાહાલ આદર દેઅના હેય, ચ્યાહાન આદર દા, એને જ્યાહાન માન દેઅના હેય, ચ્યાહાન માન દા.
ઓ પ્રિય બાહા એને બોઅયેહેય, કાહાકા પોરમેહેરે આપહાન પોતાના પોહહા હારકા સ્વીકાર કોઅરાહાટી યે રીતે વાયદો કોઅયોહો, તે યા, આપા પોતાના શરીર એને આત્મા બોદા મેલાપણા ચોખ્ખાં કોઅતે, એને પોરમેહેરા દાક રાખીન પુરીરીતેથી ચોખ્ખાં જીવન જીવા કોશિશ કોઆ.
એને ખ્રિસ્તા બિક રાખીન તુમા યોક બિજા આધીન રા.
સ્વાર્થ એને જુઠી બડાયીથી દુઉ રોજા, બાકી બોદે વિસ્વાસી નમ્ર બોનીન બીજહાન પોતા કોઅતા હારાં માને.
જોલા વિસ્વાસી લોક જ્યા ગુલામ ચાકાર હેય, ચ્યે ચ્યાહા દોણહયાલ બોદી રીતે ચ્યાહા આદર કોઅરા જોજે, જેથી બિજા લોક પોરમેહેરા એને આમહે શિક્ષણા નિંદા નાંય કોઅય.
બાહા એને બોઅયેહે હારકા યોક બિજાવોય પ્રેમ કોઅતા રા.
કાહાકા હાચ્ચાયે પાલન કોઅનાથી તુમહાન તુમહે પાપહાથી શુદ્ધ કોઅય દેનહા, આમી તુમહાય પોતાના આર્યા વિસ્વાસ્યાહાવોય નિષ્કપટતાથી પ્રેમ કોઅરા જોજે. યોક બિજાવોય આનંદથી બોઆયને એને પુરા મોના થી પ્રેમ કોઅના ચાલુ રાખા.
આમહાય ચ્યે બોદયે સત્તાયેહે આધીન રોઅના હેય, જ્યેહેન માઅહાથી નિવાડલ્યો જાત્યોહો, કાહાકા ઈ પ્રભુ ઇચ્છા હેય, રાજા આધીન રા, જો બોદહાવોય રાજ કોઅહે.
યેજપરમાણે તુમા જુવાન માટડાહાંય, તુમાબી વડીલ માટડાહા આધીન રા, તુમા બોદા ને બોદા નમ્રતા થી યોકબીજા સેવા કોઆ, કાહાકા કાદો પવિત્રશાસ્ત્રમાય વાચી હોકહે, “પોરમેહેર અભિમાની લોકહા વિરુદ કોઅહે બાકી તો ચ્યા લોકહાહાટી સદા મોયા કોઅહે જ્યા વિનમ્ર હેય.”