11 આમા આજેલોગુ બુખા પીહ્યા એને જુનેજ ફાટલે ડોગલેં પોવજેહે, માર ખાજહે, એને બોટાકતા ફિરજેહે આમહાવોય આમહે રોઅના ગોએ બી નાંય હેય.
ઈસુય ચ્યાલ આખ્યાં “કોલાહા દોર હેતા એને આકાશામાય ઉડતા ચિડહા ગોરા હેતા, બાકી આંય, માઅહા પોહાપાય યોક ગુઉ બી નાંય હેય કા જાં આંય હૂવી હોકુ.”
બાકી કોલહાક યહૂદી લોક અન્તાકિયા એને ઈકુનિયુમ શેહેરામાઅને યેયન લોકહાન ચ્યાહા એછે કોઇ લેદા, એને પાઉલાવોય દોગાડઝોડ કોઅયી, એને મોઅલો હોમજીન ચ્યાલ શેહેરા બાઆ ગોહલીન લેય ગીયે.
એને બોજ ફટકાથી ઠોકીન ચ્યાહાય ચ્યાહાન જેલેમાય કોંડી દેના એને દ્વારપાલાલ આગના દેની કા ચ્યાહાવોય નોજાર રાખે.
હનાન્યા મહાયાજકાય, ચ્યાહાલ જ્યેં ચ્યાપાય ઉબલે આતેં, ચ્યા મુંયાવોય થાપડાકેન ઠોકના આગના દેની.
કાદાબી આપહાન ખ્રિસ્તા પ્રેમા થી આલાગ નાંય કોઅય હોકે, નાંય વિપત્તી, નાંય ચ્યા બોનાડલી બોદી દુનિયા સંકટ, નાંય સતાવણી, નાંય દુકાળ, નાંય ગરીબી, નાંય જોખમ, કા નાંય તલવાર.
માન એને બારનાબાસાલ, પ્રેષિત ઓઅના લીદે ઓદિકાર હેય કા તુમહેપાઅને આમહે કામાહાટી પોયહા મોદાત મીળે.
જોવે તુમહાન કાદો ગુલામ બોનાવી લેહે, કા તુમહેપાય જીં કાય હેય તી તો લેય લેહે, કા તુમહે ફાયદો ઉઠાવેહે, કા પોતે પોતાલ તુમહેથી મોઠો બોનાડેહે, કા તુમહે મુંયાવોય થાપાડ ઠોકહે, તે તુમા વેઠી લેતહા.
આમા ચારે બાજુથી દુ:ખ તે બોગાવજેહે, બાકી કોદહી આર નાંય માનજે, ગાબરાજેહે તે નોક્કી, નિરાશ નાંય ઓઅજે.
આંય બોજ કમીમાય બી રોય હોકહુ, જીં માન જોજહે ચ્ચા કોઅતા બોદી યોક વાતે માયબી એને બોદી પરિસ્થીતીમાય દારાના, બુખા રોઅના એને વોદના-ગોટના હિકી લેદલા હેય.
તું જાંઅતોહો કા અન્તાકિયા એને ઈકુનિયા એને લુસ્ત્રા યા શેહેરાહામાય લોકહાય માન બોજ હિક દેનો, યાહાટી માયે બોજ પીડા બોગવી, તેરુંબી પ્રભુય માન બોદા દુઃખહામાઅને માન બોચાવી લેદો.