17 એને આંય સ્તેફનુસ એને ફૂરતુનાતુસ એને અખઇકુસા યેયના કોય બોજ ખુશ હેતાંવ, કાહાકા જીં મોદાત તુમા નાંય કોઅય હોક્યે તી મોદાત ચ્યા કોઅય રીઅલા હેય.
હાં, માન યાદ યેના, માયે સ્તેફનુસા ગોર્યાહાલ બી બાપતિસ્મા દેનેલ, ચ્ચાહાન છોડીન, આંય નાંય જાંઉ કા માયે યોકતાલ બાપતિસ્મા દેના ઓરી.
એને જોવે તુમહેઆરે આતો, એને માન પોયહા જરુર પોડી, તે આંય તુમહેમાઅને કાદાવોય વોજો નાંય બોન્યો, કાહાકા વિસ્વાસી બાહાહાય, મોકોદુનિયા વિસ્તારામાઅને યેયન મા જરુરાત પુરી કોઅયી, એને માયે બોદયે વાતમાય પોતે પોતાલ તુમહાવોય વોજો બોનનાથી રોક્યો, એને રોકી રોહીં.
તેરુંબી નિરાશ લોકહાન દિલાસો દેનારો પોરમેહેરે તીતુસા યેવાથી આમહાન દિલાસો દેનો.
કાહાકા તો ખ્રિસ્તા કામાહાટી ચ્યા જીવ બી ધોકામાય ટાકીન મોઅતા-મોઅતા વાચાય ગીયો, જેથી તો તુમહેકોય રોય ગીઅલી સેવા મા આરે રોયન પુરી કોએ.
આંય ઈસુ ખ્રિસ્તા હારી ખોબારે લીદે કૈદમાય હેતાંવ તોવે, મા મોદાત કોઅરાહાટી તો જાગાવોય ચ્યાલ આંય મા આરે આનંદથી રાખી હોકતો.