11 બાકી જો આપા તી ભાષા નાંય હોમજી હોકજે, જીં બિજા લોક બોલતાહા, તે ઈ એહેકેન ઓઅરી જાણે ચ્યે આપહેહાટી પારકે હેય, એને આપા ચ્યાહાહાટી પારકે હેય.
એને તાં રોનારા લોકહાય આમેવોય બોજ મોઠી દયા દેખાડી; કાહાકા હિયાળો આતો એને વરહાદ ઓઅરા લાગ્યો યાહાટી ચ્યાહાય આગ હોલગાડી એને આમે બોદહા સ્વાગત કોઅયા.
જોવે તાં રોનારા લોકહાય હાપડાલ ચ્યા આથા આરે વેટળાલા દેખ્યા, તોવે આપસમાય આખ્યાં, “હાચુલ ઈ માઅહું ખૂની હેય, કા જો દોરિયાકોય બોચી ગીયો, તેરુ ન્યાયે જીવતા રા નાંય દેના.”
આંય બોદા ગાવહાં એને શેહેરામાઅને બોદી જાતી અભણ અથવા બણલા લોકહાન હારી ખોબાર આખાહાટી કર્જદાર હેતાંવ.
યા દુનિયામાય બોજ બોદ્યો જુદ્યો-જુદ્યો ભાષા હેય, એને બોદી ભાષાહા મતલબ હેય.
નિયમશાસ્ત્રામાય પ્રભુ એહેકેન આખહે, “આંય યા લોકહાઆરે પારકા લોકહાકોય વાત કોઅહી જ્યેં જુદી ભાષા બોલી, તેરુંબી ચ્યે મા વાતવોય ધ્યાન નાંય દી.”
યા લીદે, નાંય તે યુનાની લોક, નાંય યહૂદી, નાંય સુન્નત કોઅલા, નાંય ગેર યહૂદી, નાંય જંગલી, નાંય પારદેશી, નાંય ગુલામ, નાંય દોણી, યાહા વોચમાય કાયજ ભેદભાવ નાંય હેય, કેવળ બોદાંજ ખ્રિસ્ત હેય એને તો બોદાહામાય હેય.