16 હાં, માન યાદ યેના, માયે સ્તેફનુસા ગોર્યાહાલ બી બાપતિસ્મા દેનેલ, ચ્ચાહાન છોડીન, આંય નાંય જાંઉ કા માયે યોકતાલ બાપતિસ્મા દેના ઓરી.
તો તુલ ઓહડી વાત આખરી, જ્યાકોય તું એને તો બોદા કુટુંબ તારણ પામી.
એને જોવે ચ્યેય ચ્યે કુટુંબ હાતે બાપતિસ્મા લેદા, તોવે ચ્યેય વિનાંતી કોઅયી, “જો તું માન પ્રભુવા વિસ્વાસીની હોમાજતોહો, તે ચાલીન મા ગોઆમાય રા,” એને તી આમહાન માનાડી લેય ગીયી.
એને રાતી ચ્યેજ ગેડી ચ્યે ચ્યાહાન ગોઓ લેય જાયને ચ્યાહા જ્યા ઘાવ આતા ચ્યા દોવ્યા, એને ચ્યાય પોતાના બોદા ગોર્યાહા હાતે તારાત બાપતિસ્મા લેદા.
કાય એહેકોય નાંય ઓએ, કા કાદો આખે, કા તુમહાન મા નાવાકોય બાપતિસ્મા મિળ્યહા.
ઓ વિસ્વાસી બાહાહાય, સ્તેફનુસ એને ચ્યા ગોર્યાહા બારામાય તુમહાન ખોબાર હેય, ચ્યે આખાયા દેશામાઅને પેલ્લે વિસ્વાસી હેય જ્યાહાય ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોઅયો, એને પવિત્ર લોકહા સેવા કોઅરાહાટી સાદા તિયારી રોતેહેં.
એને આંય સ્તેફનુસ એને ફૂરતુનાતુસ એને અખઇકુસા યેયના કોય બોજ ખુશ હેતાંવ, કાહાકા જીં મોદાત તુમા નાંય કોઅય હોક્યે તી મોદાત ચ્યા કોઅય રીઅલા હેય.