19 అప్పుడ్ అబ్రాహామున్ ఇంచుమించు వంద సమస్రాల్ ఏరి మంటెవ్. ఆనింక సాదాన్ వడిన్ ఏరి మెయ్యాన్, సారా మెని పాప్కుల్ ఒంగునోడా ఇంజి పుంజి మెని ఓండ్నె విశ్వాసం సాయాగుంటన్ మంటోండ్.
అప్పుడ్ ఏశు ఓండ్నాట్, “వా” ఇంజి పొక్కేండ్. అందుకె పేతురు తెప్ప ఇడ్గి నీర్ పొయ్తాన్ తాకి ఏశున్ పెల్ చెన్నినుండేండ్.
గబుక్నె ఏశు కియ్యు సాంపాసి ఓండున్ పత్తి ఇప్పాడింటోండ్, “అన్ పెల్ బెర్రిన్ నమ్మకం మనాయోండ్నె, ఈను ఎన్నాదున్ నర్చిదాట్?”
ఇన్నెన్ మంజి తొండున్ వాడేరి, లొక్కు కిచ్చుతున్ తప్పికెద్దాన్ ఇయ్ పువ్వులున్ దేవుడు ఇప్పాటె అందం చీగోడ్, ఉత్తె మెని నమ్మకం మనాయొరే, దేవుడు ఓండున్ లొక్కున్ కావల్సిన్టెవల్ల చీదాండ్ గదా?
అప్పుడ్ ఏశు ఓర్నాట్, “బెర్రిన్ నమ్మకం మనాయొరే, ఈము ఎన్నాదున్ నర్చిదార్” ఇంజి పొక్కి వల్లున్ పెటెన్ కెర్టాలిన్ గశ్రాసి పల్లక మండుర్ ఇంట్టోండ్. అప్పుడ్ అవ్వు పల్లకెన్నెవ్.
చెప్పుల్ ఇంగోడ్ మెని, ఉంజి గీరెద్దాన్టెవ్ ఇంగోడ్ మెని, ఇన్ తోటి విశ్వాసిన్ ఆటంకం వారోండి ఆరెరెదింగోడ్ మెని తిన్నాగుంటన్ ఉన్నాగుంటన్ మంగోడ్ అదు నియ్యాది.