16 “అయ్యో! ఊద రంగు పెటెన్ ఎర్రాంటె రంగుటె చెంద్రాల్ నూడి, బంగారం, రత్నాల్, ముత్యాల్ ఎయ్యనేరి మెయ్యాన్ ఆస్మాలిన్ వడిన్ మెయ్యాన్ బెర్ పట్నమా!
దేవుడున్ ఆత్మ అన్ పెల్ వన్నె, అప్పుడ్ అయ్ దూత అనున్ ఎడారితిన్ ఓర్గున్నోండ్. అల్లు ఏడు తల్కిల్, పది కొమ్ముసుల్ మెయ్యాన్ ఉక్కుట్ ఎర్రాంటె మృగమున్ ఆను చూడేన్. అయ్ మృగమున్ మేనల్ల, దేవుడున్ గురించాసి ఉయ్య పరిగ్దాన్ పాటెల్ రాయనేరి మంటెవ్. మృగమున్ పొయ్తాన్ ఒక్కాల్ ఆస్మాలు ఉండి మంటె.
అయ్ ఆస్మాలు ఊద, ఎర్రాంటె రంగు చెంద్రాల్ నూడి మంటె. అదు బంగారం, రత్నాల్, ముత్యాల్ ఎయ్యనేరి మంటె. అదున్ కియ్తిన్ ఉక్కుట్ బంగారంటె గిన్నె పత్తి మంటె. అయ్ గిన్నెతిన్ అదునె ఉయాటె కామెల్ కొప్పి మంటె.
అయ్ పట్నం వెయ్చెయాన్ పోగున్ చూడి, “ఇయ్ పట్నమున్ కంట ఆరె ఏరె పట్నం మెని మెయ్యాదా?” ఇంజి కీకలెయాసి పొక్కెర్.
ఓరు బాదపర్రి, తల్తిన్ బుగ్గి చోర్చేరి ఆడి, ఇప్పాడ్ పొక్కునుండెర్, “అయ్యో! సముద్రంతున్ ఓడాల్ మెయ్యాన్టోరల్ల ఇయ్ పట్నమున్ వల్ల బెర్రిన్ సంపాదించాతోర్, గాని ఉక్కుట్ గడియెతిని అయ్ పట్నం పాడేరిచెండె.”