24 అప్పుడ్ ఏశు, “శురూర్! పావు చీయ్యుర్, మాలు సాగిన్ మన, అదు తుయ్ఞుదా.” ఇంజి పొక్కేండ్. గాని ఓరు ఓండున్ ఎకిరించాతోర్.
అప్పుడ్ ఓరు ఏశున్ ఏలకోలం కెన్నోర్. అప్పుడ్ ఏశు ఓరునల్ల పైనె సొయ్చికెయ్యి అయ్ మాలిన్ తండెదాపెన్, ఓండ్నాట్ మెయ్యాన్ శిషులున్ ఓర్గి అయ్ మాలు ఓడి మెయ్యాన్ గదితిన్ చెయ్యోర్.
అప్పుడ్ ఓరు ఓండున్ చూడి లాజాతాన్ వడిన్ నగ్గేర్. ఎన్నాదునింగోడ్, అయ్ మాలు సయిచెండెదింజి ఓరు పుయ్యార్.
ఏశు అదు వెంజి, “ఇయ్ జబ్బు సాగిన్ పైటిక్ ఏరా గాని దేవుడున్ చిండిన్ అదున్ వల్ల గొప్ప వారిన్ పైటిక్ దేవుడున్ గొప్ప కోసం వన్నెద్” ఇంట్టోండ్.
అప్పుడ్ పౌలు కీడిన్ చెంజి ముర్గి ఓండున్ మెర్చి ఇప్పాడింటోండ్, “ఈము నరిశ్మెర్, ఎన్నాదునింగోడ్ ఓండు జీవె నాట్ మెయ్యాండ్.”
గాని పేతురు పట్టిటోరున్ పైనె పేప్చికెన్నోండ్. ఓండు ముడ్కుల్ ఉండ్సి ప్రార్ధన కెయ్యి అయ్ పీన్గున్గిదాల్ చూడి ఇప్పాడింటోండ్, “తబితా, సిలుప్” గబుక్నె అదు కన్నుకుల్ తేడ్చి పేతురున్ చూడి సిల్చి ఉండెటె.