2 “ఉక్కుట్ పట్నంతున్ తీర్పుకెద్దాన్టోండ్ ఉక్కుర్ మంటోండ్. ఓండు దేవుడున్ పెల్ నర్చగుంటన్ లొక్కున్ గురించాసి ఎన్నాదె కాతార్ కెయ్యా మన్నోండ్.
అయ్ పట్నంతున్ ఒక్కాల్ ముండయాల్ మంటె. అదు ఓండున్ పెల్ చెంజి అన్ పగటోండున్ పెల్ నియ్యగా తీర్పు కెయ్యి అనున్ రక్షించాపుట్ ఇంజి బెంగిట్ బోల్ చెంజి పొక్కెటె.
గాని ఓండు ఇడిగెదాల్ రోజుల్ ఎన్నాదె కేగిన్ మన. అప్పుడ్ ఓండునోండి ఇప్పాడింటోండ్, ఆను దేవుడున్ పెల్ నర్చగుంటన్ లొక్కున్ కాతార్ కెయ్యాగుంటన్ మెయ్యాన్.
అప్పుడ్ అయ్ తోంట ఎజుమాని ఇప్పాడింటోండ్, ‘ఆనెన్నాన్ కేగిన్? ఆను బెర్రిన్ ప్రేమించాతాన్ అన్ చిండిన్ ఆను సొయ్కోడ్ ఓరు కాతార్ కెద్దార్కిన్.’
అమున్ ఒంగ్దాన్ ఆబార్ అమున్ శిక్షించాతోర్, ఓరున్ ఆము గౌరవం చిన్నోం. అప్పాడింగోడ్ పరలోకంటె అం ఆబ అమున్ శిక్షించాతాన్ బెలేన్ ఎన్నెత్ బెర్రిన్ కిర్దె నాట్ ఆము ఓండున్ గౌరవం చీయి మన్నిన్ గాలె. అప్పాడ్ కెగ్గోడ్ ఆము నిత్యం జీవించాతాం.