21 అయ్ పాటెల్ పొగ్దాన్ తర్వాత ఏశు హృదయంతున్ బాదపర్రి ఇప్పాడింటోండ్, “ఇంతున్ ఉక్కుర్ అనున్ పగటోరున్ పత్తుచి చీదాండింజి ఇం నాట్ నిజెం ఆను పొక్కుదాన్.”
అప్పాడ్ ఉండాన్ బెలేన్ ఏశు, “ఆను ఇం నాట్ నిజెం పొక్కుదాన్, ఇంతున్ ఉక్కుర్ అనున్ అన్ పగటోర్ పెల్ ఒపజెపాతాండ్.” ఇంజి పొక్కేండ్.
అప్పుడ్ ఓండు ఓర్నాట్ ఇప్పాడింటోండ్, “అన్ ఆత్మ సాదానన్నెత్ బాద పరిదా, ఈము ఇల్లు మంజి అన్నాట్ తెలివేరి మండుర్.”
ఓరు బంబు ఉండాన్ బెలేన్, ఏశు, “ఇంతున్ ఉక్కుర్, అన్నాట్ ఉండాన్టోండ్ అనున్ ఒపజెపాతాండ్ ఇంజి ఇం నాట్ నిజెం పొక్కుదాన్.” ఇంట్టోండ్.
ఓరె హృదయం కండు వడిన్ మెయ్యాన్ వల్ల ఏశు దుఃఖపర్రి కయ్యర్ నాట్ ఓరున్ చూడి, “ఇన్ కియ్యు సాంపాపుట్” ఇంజి ఓండ్నాట్ పొగ్దాన్ బెలేన్ ఓండు కియ్యు సాంపాతాన్కల నియ్యెన్నె.
ఏశు, మరియ పెటెన్ అదు నాట్ వద్దాన్ యూదలొక్కు ఆడోండిన్ చూడి ఓండు బెఞ్ఞపత్తి హృదయంతున్ మూల్గేరి ఇప్పాడింటోండ్,
ఏశు కన్నీర్గిల్ ఇలుయ్తోండ్.
ఏశు ఆరె బెఞ్ఞపత్తి సమాదితిన్ చెయ్యోండ్. అదు ఉక్కుట్ ఒండ. అల్లు ఉక్కుట్ బెర్ కండు ఎయ్యాసి మంటోర్.
ఈండి అన్ హృదయంతున్ బాదపరిదాన్, ఆను ఎన్నా పొక్కున్, ఆబ, అనున్ ఇయ్ గడియెకుట్ తప్పించాపుట్, గాని అప్పాడ్ ఆను పొక్కునోడాన్, ఎన్నాదునింగోడ్ ఇద్దున్ కోసమి ఆను ఇయ్ గడియెతిన్ వన్నోన్.
“ఇం పట్టిటోరున్ గురించాసి ఆను పొక్కున్ మన. ఆను వేనెల్ కెద్దాన్టోరున్ ఆను పుయ్యాన్. గాని దేవుడున్ వాక్యంతున్ రాయనేరి మనోండి జరిగేరిన్ గాలె. అన్ రొట్టె అన్నాట్ తియ్యాన్టోండ్ అనున్ విరోదంగ ఏరిదాండ్.
ఏశు పెటెన్ ఓండున్ శిషుల్ దరమంజిటె బంబున్నున్ పైటిక్ ఉండేర్. ఇద్దున్ ముందెలి సీమోనున్ చిండియ్యాన్ ఇస్కరియోతు యూదన్ హృదయంతున్ ఏశున్ పత్తిచీగిన్ గాలె ఇంజి వేందిట్ ఆలోచన చీయి మంటె.
ఇద్దు ఎయ్యిండిన్ గురించాసి ఓండు పొక్కేండింజి ఉక్కురున్గిదాల్ ఉక్కుర్ చూడున్ మొదొల్ కెన్నోర్.
పౌలు ఏథెన్సుతున్ మెయ్యాన్ బెలేన్ సీలనున్ పెటెన్ తిమోతిన్ ఎదురు చూడ్తుండగ అయ్ పట్నంతున్ లొక్కు మొలుగ్దాన్ బెంగిట్ బొమ్మాలిన్ చూడి పౌలున్ హృదయంతున్ బెర్రిన్ దుఃఖం వన్నె.
ఓరు అం నాట్ మెయ్యాన్టోర్, గాని అం నాట్ సంబందం మనాయోరేరి మెయ్యార్. ఓరు అమ్నాట్ మెయ్యాన్టోరింగోడ్ ఓరు అమ్నాట్ మంటోర్ మెని. పట్టిటోర్ అమ్నాట్ మెయ్యాన్టోర్ ఏరారింజి పున్నున్ పైటిక్ ఓరు అం పెల్కుట్ వెట్టిచెయ్యోర్.