Chun, Pathien cha masate, kipâk taka kikhawmkhawmte, van a min zik chengcheng te leh, sapchuom mi chengcheng te thutan sak Pathien, mi diktatte thagau suphabukim leh,
Kap kawmin hung khawm un tin, thamuong takin puikit ing ka. Lui luong pang achun pui ing ka ting, a kisuih lohna dinguh lampi cham achun; Israel a dingin pa ka hi ngâl a, Ephraim chuh ka cha masapen ahi, ti’n.
Tuhin vang chuh aw Lalpa, nang chuh ka pau na hi a, kei u hi bellei ka hiu a; nang chuh keihaw ei dengpa na hi. Zieziekchun, ka bawn u hin na khutsuok ka hiu hi.
Abraham in kei uh ei na helo in, Israel in kei uh ei na limsak kimahleh, Aw Lalpa nang chuh ka pau na hi a, na min chuh malai apat a kei uh ei Tandawkpa na hi.
Chun, a kawmah, “Lalpa, Hebraite Pathien in, ka mite hin thalek a ei ho theihna dingun chiehdawk sak in,” ti’n na kawma ei sawl ahi; himahlele tuchan hin na ngaitha nuom nai puoh a.
Aw, mingawl leh chinglote haw, khutichun maw Lalpa chuh na ditthuk dinguh? Ahun hing na pa hilo maw, a hun siem, Nam khata hun siema, hun phutdet chuh?
Chapa chun pa a zah sek a, suok chun a pu: “Kei hi Pa ka hih chun nei limbawlnau chuh khawitak a um ahi? Kei hi hotu ka hih chun, nei zahnau chuh khawitak a um ahi? Bangkim hihthei Lalpa’n a tii. Aw ka min musit thiempute haw, ‘Banga khan ahim ka hun muhsit uh?’ na tiu a.