Tichun, Rome mi ahiu hi tih a zak phet u chun, a lau tau a; chun, a va chieh u a, hah thep in a va thêm u a, a puidawk u a, khuo apat chieh mang dingin a ngên tau a.
Chun, amah chun Elijah kawmah, “Aw nang, Pathien mi, nang leh kei hi bang I hi a ahi? Ka gitlohna ei hetdawk sak ding leh, ka chapa that dinga hung na hi hi uo!” a ti a.
Chun, Isu a muh phet chun, aw ngeih tak in, a kiko a, a keng bul ah a bawkkhup a, a kiko a, “Isu, Pathien Chungnung pên Chapa, kei leh nang banga I kizawlna um? Ei gawt lo dingin ka hun ngên hi,” a ti a.
Chun, ngai tie, amau chun, “Isu, nang Pathien chapa, nang leh kei u nih in banga kitihmatna I neih uh? a hun maa ei sugimthei dinga taka hi hung na him?” tin a kiko u a.
Tichun Samuel chun Lalpa thupiek chu a hih a, Bethlehem achun a chieh ta a. Chun, khuo a upate chun amah chu kilîng kawmin a na muok u a, “Apha lam kawka hung na hi na’m?” a tiu a.
Ahih ziekin, bang ziekin e I thih ding uh? Zie mei nasatak hin ei kângtum mai ding ei ve; Lalpa I Pathien awu chuh I zak kit u chun thi mai ding I hiu hi.