“Nanguh lak ah kuo’n le, belam za nei hen la, a laka khat mansak ta leh, sawmkuo leh kuote chuh gamthip a taihsan in, a mang chuh na muh kit masang sieh uh kuo a hawl lo a um ding?
I bawn un belam guolin I vakmang u a; mitin eimau lampi chiet ah I kihei tau a; himahleh, I gitlohnau chuh Lalpa’n amah chungah a nga a, I thuok sik un a thuok ta a.
Jerusalem chung achun kipâk ing ka ting, ka mite chung ale kipâk ing ka ting. A sung achun kah thawm het hita puo’n tin, beidawng te kiko git le zak hi ta puo’n a.
Khutichun, chieh un la, Pathien lehkhabu a, Kithawihna deihlo in, lungsietna ka deih hi tih umzie hi va mudawk un, mi diktatte sam dinga hung ka hi puoh a, mi gilote sam dinga hung ka hizaw a puo,” a ti a.
Chun, a nih veina ah. a kawmah, “Simon, Johan chapa, nangin kei nei hehpih em?” a ti kit a. Amah chun a kawmah, “Hi, Lalpa, ka hun hehpih hi tih na hêi,” a ti a. Isu’n a kawmah, “Ka belamte enkawl ah,” a ti a.
Suohpihte’n zie thu haw chuh a zak un, Pathien a limbawl tau a, tichun, Paul kawm achun, “Suohpihpa Paul, Judate laka gingchate tam dân na mu a; a bawn un Dan chungah phachuom a ngai mah mah chiet u a.