Tichun, Lot chuh a pawtdawk a, a chanute pasal, a mâkpate kawm achun ava chieh a, “Kipan unla, zie khawpi apat hin pawtdawk un; Lalpa’n zie khawpi hih sumangthai ding ahi,” a ti a. Himahleh, a mâkpate chun chiemnuih thugen bang phetin a ngai u a.
Aw Lalpa, na khut chuh na dawmsang a, himahleh a mu ngâl puou a; amahvang chuh, mite dinga na phatchuomngaihna chuh muu untin, zakcha ta’n au; ahi, nang hun dote chuh mei in kângtum ina.
Chun, Judate’n, “Kuo na hi?” ti a dawng dinga, Jerusalem khuo apat a thiempute leh Levi chi laka mi a sawl lai u khan ziehaw hi Johan thu na hetsak chuh ahi:
Tichun, a nu leh a pa kawmah, “Zie pa hi, na chapau, mitdûksa a pieng na tihpau kha hilo ahim? Bangtia, tu a hun mu thei ahi ta leh?” ti’n a dawng u a.
Judate a lauh ziekun a nu leh a pa’n zie thu haw chuh a gen uh ahi; ziehaw chun, “Kuo’n le, Amah chuh Krista a hii, ti a gingcha ta chuh, kikhawpna In apat nawhdawk ngêi ngêi ding ahi,” ti’n a kithuguol suok kêi ta ngâl u a.