İerusalim, İerusalim, ani öldürersin prorokları hem taşlan düüyersin sana yollanılmışları! Kaç sıra istedim toplayım senin uşaklarını, nicä kloçka toplêêr piliçlerini kanatları altına, ama siz istämediniz!
O cuvap etti kendi bobasına: „Bukadar vakıt bän izmet ederim sana da bir sıra bilä basmadım sımarladıını, ama sän bana vermedin baarlem bir olak, şenneneyim benim dostlarımnan.
Açan bunu gördü farisey, angısı buyur ettiydi İisusu, dedi kendi-kendinä: «Eer bu Adam prorok olaydı, ozaman bileceydi, netürlü karı bu, kim şindi Ona diiyer, zerä o – bir günahker».
Ama iudeylär debreştirdilär dinni karıları, anılmışları kasabada, hem kasabanın öndercilerini. Başladılar koolamaa Pavliyi hem Varnavayı da uurattılar onnarı kendi erlerindän.
Antiohiya hem İkoniya kasabalarından geldi birkaç iudey da, insanı kendi taraflarına çekip, düüdülär Pavliyi taşlan, sora sanarak, ani öldü, sürüdülär kasabadan dışarı.
Enidän sorêrım: «Ne, İzrail bilmärdi mi bunnarı?» Aslı, ani bilärdi, zerä ilkin Moisey dedi: «Allah deer: Bän debreştirecäm sizdä bir kıskançlık o insannarlan, angılar millet sayılmaz, kızdıracam sizi bir annamaz halklan».