5 Butürlü adamnan üünecäm, ama kendimnän üünmeyecäm, yufkalıklarımdan kaarä.
5 Бутӱрлӱ адамнан ӱӱнеӂӓм, ама кендимнӓн ӱӱнмейеӂӓм, йуфкалыкларымдан каарӓ.
ki tamannansın, ne sölendi prorok İsayadan: «O aldı bizim yufkalıklarımızı Kendi üstünä hem taşıdı bizim dertlerimizi».
Bän kendim sizin aranızda yufkaydım, korkardım hem çok titirärdim!
Eer lääzımsa üüneyim, üünecäm onnarlan, ne açêr benim yufkalıımı.
Lääzım üüneyim, makar ki yok bundan fayda. Şindi geçerim Saabidän görmeklerä hem açıklamaklara.