12 Ӧлӓ ки, ӧлӱм ишлеер биздӓ, ама йашамак – сиздӓ.
12 Ölä ki, ölüm işleer bizdä, ama yaşamak – sizdä.
Ама бӓн бишейӓ бакмээрым, йашамамы да паайа коймээрым. Истеерим салт севинмӓклӓн йолуму хем изметчилиими баша чыкарайым, ани каблеттим Сааби Иисустан, да шаатлык едейим Ии Хабери Аллахын иивергиси ичин.
Биз акылсызыз Христос ичин, ама Христос сизи аариф йапты! Биз йуфкайыз, сиз са каавийсиниз! Сиз метиннийсиниз, биз икрамсыз!
Бӓн хавезлӓн малымы хем кендими харӂарым сизин ичин. Еер бӓн чок сизи севӓрсейдим, кендим сиздӓн таа аз мы севилеӂӓм?
Севинериз, ачан биз йуфка, ама сиз каавийсиниз. Бунун ичин биз дуа едериз, ки сиз таман оласыныз.
Зерӓ биз йашайаннар херзаман ӧлӱмӓ верилийиз Иисус ичин, ки Иисусун йашамасы ачылсын бизим ӧлӱмнӱ гӱӱдемиздӓ.
Чӱнкӱ биздӓ вар хеп о инан духу, ниӂӓ йазылы: «Инандым, онуштан лафеттим», биз дӓ инанэрыз, онуштан лафедериз,
Ниӂӓ шарап дӧкӱлер курбанын ӱстӱнӓ, хеп ӧлӓ беним каным да лӓӓзым дӧкӱлсӱн, ки таманнансын сизин инанынызын изметчилии. Ама хеп окадар севинерим хем хепсинизин севинмелииниздӓн пай алэрым.
Зерӓ о Христозун иши ичин йакынды ӧлӱмӓ да йашамасыны орталаа койду, ки таманнасын изметчилии, не етишмӓрди сиздӓ бана дейни.
Биз бундан аннээрыз, недир севги, зерӓ Христос верди бизим ичин Кенди ӂаныны. Биз дӓ лӓӓзым верелим ӂанымызы кардашларымыз ичин.