29 Sɨlagɨŋ! Wɔlɛn̰əŋ kɨya caga gɨ kan kɨya yɔɔ hɨn̰: “Tumoy wolwa woy, kɨya cay kandɨ ka-madɨri bɨ, kandɨ ga wɔɔge karɨn̰aŋ cay pɨna naŋ bɨ, ga karɨn̰aŋ sa kobɨn̰dɨge naŋ bɨ.”
A boy wɔlɛdi gɨ nee le, kandɨ ga ka-kuroŋ bɨ, kan ga ka-bɨn̰ karɨn̰aŋ kobɨn̰ bɨ le, cɨn̰-n̰age kɨya bɔɔ cayge.
Kɨɗɨn̰ ga kɔl baa kɨbɨ Jesu ƴee bɨ ga ma, tama di pɨna wo̰ duroy dɨmdɨrdi kalaŋ ye dan̰ tumɔɔ di daa ye hɨn̰: «Tumoy wolwa woy kol cay tama di ɗe kɔjɛ kurdɨn̰ bɨ, bɨn̰ kobɨn̰ bɨ.»
Jesu bɨle cɨndi solge bɨ, yege hɨn̰: «Kandɨ ga Jerusalɛm, ɨlegɨŋ kol canɨ naŋ. Ama ɨlgɨŋ na kɨya cay gusɨgɨŋ kogɨŋ bɨ, karɨndɨgɨŋ bɨ.