Ɨŋ yəgɨŋ daa waŋ, hɨn̰ gɨ ban na laa hɨn̰ wo̰ kan̰a sɔ daa bii, kɨya gɨ kan na ka-pɔgɨn̰ɛ naŋ kalɨn̰ ma, ban kɨya sɔ daa bii hɨnga nɔm ga ban or n̰agedɨge kɨya gɨ ban ɗayi dɨra gɨlale naŋ.
A boy cay ƴaa di nee le, tama di kudurɔ ma som nee. Hɨndi godɨrde dan̰ wɔlɛ pɨna pɨna a da ba bɔyɛ kɔl le yeyi hɨn̰: “Kɔgɨɗɔ! Bɨya kɔl hɨnge bəŋ jɨbɨn̰ dan̰ ba-lɔɔ kɔl danaŋ canɨ coŋ.”
Kalaŋ ga ba or tumoy Jesu le san̰ge dan̰ ba-bɨbe ɗe na lɨgɨ kɨbi, ama na nee dɨm ma ban dor noyi jɨn̰ daa ɗɨn̰ gɨ tumɔ coŋ ƴee ye hɨn̰: «Kungay Dabid, sɨla cɨn̰-n̰age tɨnge.»
Ho’o ɨŋ lee gɨ kuyoŋdi-gusɨnɨ sunoŋ dan̰ hɨnga ga osu bɨ, ɨŋ ƴomii a te dɔnɔ tɨnge dɨŋ bɨ. Kɨya wa hɨn̰ gɨ ɨŋ na ƴɨma gusɨnɨ usa naŋ na gajanaŋ ɨŋ da tɔgɛ bɛrnɛ bɨn̰ kalaŋ ga ɗaŋ, ama hɨn̰ gɨ ɨŋ na curoŋ a te gɨyəŋ gɨ da Kɔl-gɨ-Ɗari gɨŋ na, ɨŋ kɨya wɔɔ cay kɔbɔŋ naŋ.