Ama ban jɨga dɨbɨn̰ bayi cay nee ye hɨn̰: “Sɨla, ɨŋ lee gɨye danan̰ ɓal ɨlge kondɨ dɨle nɔɔ cay gasɨndɨn̰. Ama cay pɨna kalɨn̰ ma mɨn̰ dɨɗɨ karɨn̰ tuu ga dḛ wo̰ bəŋ, ni dan̰ ka-pogɨn̰ɨnɨ ni laan̰ gusi-mɔwa naŋ.
Ama ojɨ gɨ na ləgɨŋ dɔɔ ten̰gɨŋ pɨre bɨ, leen̰gɨŋ gusi-mɔwa bɨ, kɨya wa kurdɨn̰ gɨ ba kɛ le, ban na ungo gɨ ma, ma ban boy lɨbɨ bɨ, ban na ungo gɨ kayaŋ, ma maŋ wayi bɨ.”»
Parɨsɨn̰a le de say ɨre daa bɨ, ol Kumu dan̰ kuduroy ye hɨn̰: “Ay Kumu, ɨŋ hɨramɨn̰ kɨya gɨ ɨŋ wɨya hɨn̰ kalaŋ ga ɗaŋ wo̰ naŋ. Kan na ka-hase bɨ, ka-lɔɔ hɨnga ga ɨsɨnde bɨ, ka-yɔyɛ kandɨ ga da kamdɨge wala ban̰aŋ ga da kamdɨge bɨ. Wala hɨn̰ ba-hɔgɛ lambo gɨ ba kɛ le naŋ.