Hɨnga ga dan̰ gɨyəŋdɨge naŋ ga kamdɨgɨŋ ba lee danagɨŋ le, hɨn̰ gɨ kɨŋ na ɗa kuduroygɨŋ jala cay nee koldɨge na, Baygɨŋ gɨ som a daa nii le kalɨn̰ ma, kɨya ɗɔɔ kuduroy jalɨwa caygɨŋ bɨ.
Kɨŋ ga kuduroygɨŋ ɨsɨn kalɨn̰ ma, kɨŋ sol bɨn̰ karɨndɨgɨŋ hɨnga ga ɗari. Ma na mɨna ma Baygɨŋ gɨ som a daa nii, kɨya bɨn̰ kan ga ɨngɨriige hɨnga ga ɗari ɗɨn̰ ga nee le coŋ naŋ ga?
Ɨni na, ban ay te ɨrɨme a cay hɨnga ga ba leeyi bɨ, yen̰ gusi hɨn̰: “Kalaŋ ka-lɔɔ gɨye wɨyan̰ge mɨna a da banɨ, diige hɨn̰ gɨ kuduroyge gey wo̰ ma ɨŋ-bandi ma maŋ marɨn̰ kuroŋ won̰ wo̰ ga?
Ama ba-hɔgɛ lambo le, say ɨre daa hen̰ sɛdɨ. Tɨdi kalɨn̰ ma gey aye daa solɨn̰ gɨɗɨgɨ-Kumu naŋ. Ama ban de kuduroy dan̰ kobi rab rab ye hɨn̰: “Ay! Kumu, sɨla cɨn̰ n̰age tɨnge ɨŋ-bandi gɨ ba-lɔɔ ɨsɨna.”