2 Jesu dɨbɨge cay nee yege hɨn̰: «Kalaŋ ga Galile ga kan dɨɗɨge le, kɨŋ ɨrɨm hɨn̰ gɨ kan naa ka-lɔɔ ɨsɨna ɗɨn̰ kamdɨge nɔm ga Galile ma hɨnga ga nee le na andaŋ cayge ga?
Bɨ kɨŋ je kɔl gɨ da kalaŋ ga mɔjɨ-cayge-margɨm, ga ƴaa di kan gaɗɨge sɨngɨɗɨ daa di Sɨlɨwe, ba dusoŋ cayge dɨɗɨge le. Ma kɛ kɨŋ ɨrɨm hɨn̰ gɨ kalaŋ ga nee le, na leege ɨsɨna tɔgɨ ɗɨn̰ge kalaŋ ga ɗaŋ ga somge a cay ƴaa-di-gumu di Jerusalɛm nɔm ga?
Ɨni na, ka-aye-cay-tɨbayi ɨngɨriige hɨn̰: «Ba-gɨlni hɨnga! Kɛ, ungo gɨ nee le, kan wooyge ba-bɨbe na kɨya cay ɨsɨna gɨ da waŋ ga?» Na kɨya cay ɨsɨna koyi wala, na ɨsɨna gɨ da ka wooyi ga?
Kɨɗɨn̰ ga kalaŋ ga a cay ƴaadi nee le, solge kari di ba luyoŋ kobɨ Pol ɨni na, kan yen̰ge gusɨge kɔl yege hɨn̰: «Ungo gɨ kɛ le, na ba dɨɗe kalaŋ leen̰ cɨndi jɛɗ jɛɗ, kɨya wa ban andaŋ kɨbɨ tɨmadi kaŋ gaŋ, ama bɔyɛ kɔl gɨ da Kumu ƴom cayi bɨ, gey gɨ ban na gɨ pɔɗɛ naŋ bɨ.»