Sɨm nee bɨ ga ma, bara gɨ ɗaŋ say solii bɨ yeyi hɨn̰: «Ji le kalɨn̰ ma, ji na gɨ pɨna duroyge bɨ.» Ama Pɨyɛr dɨbi nee yeyi hɨn̰: «Naŋ, ɨŋ na duroyge naŋ.»
Ji gɨ ba bɔyɛ kɔl cay kalaŋ le, ko ji naa waŋ waŋ kalɨn̰ ma, ungo kɨya ɗɔ kardi kɔl le bɨn̰ naŋ. Kɨya wa ji ɨre boy kɔl a cay kalaŋ ga ka-lɔɔ hɨnga ga ɨsɨn, ama gɨye-lɔɔdɨn̰ gɨlɨn̰ na hɨn̰ koge kan wo̰ bɨ. Lee gɨ kɔl gɨ ji ɨre boy le, ji ɨre boy na cay gusɨn̰ kon̰ gɨŋ gaŋ hɨn̰ wo̰ bɨ.
Ja, ji gɨ ba bɔyɛ kɔl a cay kalaŋ ga nee le bɨ, ji woy te lɔɔ hɨnga na hɨn̰ kan wo̰ bɨ le, kɛ ji ɨrɨm gɨ ji na kɨya dɔgɛ andaŋ a kɨbɨ bɔyɛ kɔl gɨ da Kumu gɨŋ ga?
Hay! Ungo gɨ ɨndi, kɛɛ, ji na waŋ ma man̰ kɨya gaŋge kɔl kɨbɨ Kumu ga? Hɨn̰ gɨ ba dɔsɛ hɨnga na dusa hɨnga na, kɛ hɨnga ga ban dosu le, orɨn̰ dan̰ gɨyəŋ gɨ ni yoyi hɨn̰: «Kɛ, na kɨya wa ma man̰ dɔsɔŋ gɨlɨn̰ wo̰ ga?»