Jesu jɨga dɨbɨge nee yege hɨn̰: «Naŋ! Kɨŋ gusɨgɨŋ kogɨŋ bɨgegɨŋ hɨnga ga ni dɔɔ.» Kan dibiige nee yeyi hɨn̰: «Mapa won̰ bay dan̰ karɨn̰ gusa won̰ sɔɔ ba kɛ, kɛ ji gey gɨ ni ɨra kɨle hɨnga ga ni dɔɔ ga kɨya ɓale dɨmdɨrdi kalaŋ ga kɛ le ga?»
Kɨɗɨn̰di ga nee gaŋ le bɨ, ka-aye-cay-tɨbay Jesu bugoŋge. Kɔl kayge yɔd, kɨya wa kan solge Jesu ar kɔl dan̰ tama. Kan ɨrɨmge ye hɨn̰: Kɛ, ban gey na wa ga? Bɨ kɨya wa ma ban ye kɔl danaa ga? Ama ungo pɨna kalɨn̰ ma ɨngɨrii koldi naŋ.
Kalaŋ ga Samari ga somge a cay ƴaa-di-gumu di nee dɨŋ kondɨ, beege kuduroyge a cay Jesu, kɨya wa tama le lee tɨmon̰ toyi yen̰ hɨn̰: «Ban dor te hɨnga ga ɨŋ ba lee tumɔ le nɔm daa.»
Na toy di hɨn̰ wo̰ ma, Ban bugoŋ a cay ƴaa-di-gumu di pɨna wo̰ dɨŋ, di woy a cay gɨsəŋ ga Samari di tooge Sikar, di woy mɨnde dan̰ yage gɨ Jagob bɨn̰ kurondi Jɨsɛb.