«Kɨŋ ɨrɨm na mɨna ga? Hɨn̰ gɨ ungo pɨna na ɨran̰ dan̰ gamge aru, ma di pɨna duroyge na kayaŋ na, kɨya ɗɔɔ ga toyge-dɨngɛsɨ-cayge-dɨngɛsɨ a cay garma gɨŋ bɨ, kɨya ɔrɛ male hɨndi di kayaŋ le naŋ ga?
Kan cɨroŋge te gɨyəŋdi kɔl gɨ cɨndi yen̰ge hɨn̰: «Bɔyɛ lɨbe gɨ kalaŋ boyge lɨbɨ le, naa hɨnga ga na lee gusɨge ɨni.» Lee gɨ kalaŋ ga pɨna ɗege aye kudurɔ koge coŋ kol cayge.
Kɨya wa Demas ɗəŋ coŋ, kɨya hɨnga ga cay gɨsəŋ gaŋ ga haw kɛ le moyi tɔgɨ, lee gɨ ban tolɨn̰ Tesalonigɨ. Bɨ Kərəsa̰s tol Galasi bɨ, Titɨ tol Dalmasi bɨ,
Ama male te hɨnga ga kalɨn̰ wo̰ bɨ, dɔrɛ te wɨn̰je bɨ, man̰e-kɔl bɨ, gaŋgɨde kɔl cay gasɨn̰-kɔl gaŋ bɨ le, hɨnga ga nee le nɔm na hɨnga ga kɨya andaŋ hɨnga naŋ bɨ, na hɨnga ga kalɨn̰ wo̰ dugo bɨ. Ji ɗɔɔ ba dɨbe kɨbɨn̰ boy nee naŋ.