5 इसे डाङार पत्रुसै येशूकी डेया, “गुरुज्यु, काल्हा इला लेच सेम्ह छाना। काल्हा इला सोम बास ङुच ठाउँ खासीङ, नाकुङ लागी, मोशौ लागी र एलीयौ लागी।”
याङ्च डाङार पत्रुसै येशूकी डेया, “ए प्रभु, काल्हाकी इला लेच च सेम्ह छाना। नाको मीमन जाट्ले डेनाङ ङा इला सोम बास ङुच ठाउँ खास्ले, काट नाकुङ लागी, काट मोशौ लागी र काट एलीयौ लागी।”
होखुरीकै बजार नुङ्नाङ भर्मीकै लाहाकी आदर जाट्ख्यो र पट्टये ‘गुरु’ डेयार आर्घाख्यो डेच मीमन जाट्ले।
“टर नाखुरीककी सुयेर ‘गुरु’ माडेख्यो, हीजैडेनाङ नाखुरीकुङ गुरु काट मट्टै ले, अनी नाखुरीक चहीँ पट्ट न डाजेभाइको र डैबहीनीको लेखा न हो।
होडीक न बेला मोशा र एलीया होला डाङा र होखुरीक येशू खाटा ङाक्की ठाला।
पत्रुस र अरु चेलाको बीर्हीयार आटडीस्च बाटै पत्रुसकी ही डेइङ ही डेइङ छाना।
होटै होखुरीक होसको खाटा भार नुङ्की पानाङ पत्रुसै येशूकी डेया, “गुरुज्यु, काल्हाकी इला न ङुकी सेम्ह लेसा। काल्हा बास ङुच सोम गोठ खासीङ। काट नाकोकी, काट मोशाकी, र काट एलीयाकी।” टर पत्रुसकी लहे ङाक्च कुरा थाहा न मालेया।
होडीक न बेला चेलाकै येशूकी ज्याच ठोक याछै, “गुरुज्यु, अब हीर ज्याच कुरा ज्यानी” डेयार बिन्ती जाटा।
ङौ जाक्च लाफाको, चाँहा चहीँ काल्हाको परमेश्वरौ न मीजाको हो। टर पीहीन ही छान्ने, होसे च कानकी थाहा माले। टर इडीक कुरा वार्ल्हे, जब ख्रीष्ट राल्हे, टब कान र होसको ल्याक्च न छान्ले, हीजैडेनाङ होसको कुङ्च ले, कानै होङ्च न होसकोकी डाङ्ले।