2 “इसे भीडकोलाक डाङार ङाकी सार्है रोम सेया। हीजैडेनाङ इखुरीक ङा खाटा ङुच सोम याक छान्न भ्या, र इखुरीक खाटा ज्याच ठोक हीर माले।
येशू टाहार डुङ्गालकीङ ख्योन्हाङ होला भर्मीकुङ बाड्को भीड डाङार होसकुङ मीमन डयै न्हेपा र होखुरीकुङ छाचकोलाक गेपाका।
येशूकी रोम सेया र होखुरीकुङ मीमीक छुम याहा। र होडीक न बेला होखुरीकै मीमीक डाङ्की य्होका, होटै होखुरीकै येशूकी डुटा।
भीडकी डाङार होसकुङ मीमन होखुरीकुङ लागी डयै न्हेपार राहा। हीजैडेनाङ होखुरीक गोठला मालेच भेडाको लेखा न हैरान र डुख लाचको लेया।
होटै होसकुङ मीमन डयै न्हेपा र लहो मीहुटै होसकी छुचै डेया, “ङा मीमन जाट्ले, नाको गेप्की क्योट्नी।”
टर येशूये होसे भर्मीकी अनुमति माय्हा र डेया, “नाको लहो इमाङ ल्हेस्नी र प्रभुये नाकोकी जाट्च कर्हाङ्छ दया र कामौ बारेयाङ पट्ट न भर्मीकोलाक सेटाक्नी।”
होटबाटै येशू र मेखोल्हौ चेलाको डुङ्गाङ काल्हार काट पट्टी सुर मालेच ठावाङ नुङा।
जब येशू डुङ्गा लकीङ बाहीर ख्योव्हा होसकै भर्मीकुङ भीड डाङा र होसे भीडकी डाङ्रखीङ रोम सेया, हीजैडेनाङ होखुरीक गोठ्ला मालेच भेडाको लेखान छान्न ङुम्या। अनी होसकै होखुरीककी वास्टै कुराको पाहाक्की ठाला।
इखुरीककी मुलीन्न इमाङ बीर्न्हका डेनाङ इखुरीक लामाङ न मुर्छा पर्ले। हीजैडेनाङ इखुरीक मध्याङ कुडीक जना च लोसीङ र राम्हने।”
इसकी नास जाट्की डेम इसे भूत आत्मै घरी-घरी इसकी म्हे र डीयाङ लोम्ह काले। इडीक नाकै हीर जाट्की य्होक्ले डेनाङ दया जाटार कानकी मडट जाट्न यान्ही।”
होटै न्हुइङ होसे सोवार लहो बोइ लेठाङ ल्हेस्न नुङा। टर बोये होसकी लोसीङ न राछै जाट्च डाङार चीन्डीया। आसकुङ मीमन मायै न्हेपा र मीजाकी डुप्की डेम मार्हाङ्चै खेर्न नुङा होटै अङ्गालो कार मीगालाङ चुम्हा।”
प्रभुये बीढुवौ डुख डाङार रोचै डेया, “नाको माराप्नी!”