31 होसकै होखुरीककी डेया, “काल्हा सुर मालेच ठावाङ नुङार म्हुङ बाटीङ।” हीजैडेनाङ होला राम्ह नुङ्ङ जाट्च भर्मीको वास्टै लेया र होखुरीककी ज्याकी सम्म र फुर्सट माछान्नन्या।
जब येशूये युहन्नौ बारेयाङ सेया, टब होसको डुङ्गाङ काल्हार सुर मालेच ठावाङ नुङा। टर येशू कुला नुङ्ङ न ले डेच कुरा भर्मीकै थाहा डीन्हा र सहरको लकीङ ख्योव्हार मीखुटेइ न व्हाम होसकोकी डुटा।
होटै होसे ख्योव्हार नुङा टर होचे होसे मेल्हा गेप्च कुरा खुल्लमखुल्ला भर्मीकोलाक सेटाक्की ठाला। होटबाटै येशू फेरी कुसेर सहराङ खुल्ला छानार नुङ्की माय्होका र सुर मालेच ठावाङ ङुकी नुङा। टर भर्मीको चहीँ पट्ट लकीङ होसको लेठाङ राहा।
होटै येशू इमाङ नुङा। फेरी होला वास्टै भर्मीकुङ भीड भेला छानार येशू र होसकुङ चेलाकै ज्यामा ज्याच फुर्सड ढरी माढीन्हा।
अनी येशू लहो चेलाको खाटा टालौ छेउलाक नुङा। होला गालील लकीङ वास्टै भर्मीकुङ भीडै होसकोकी डुटा।
होटै न्हुइङ येशू गालील टाल टरीसार पारी पट्टी नुङा। (होसे टालकी तिबेरियास टाल र डेमन्या।)