41 चेलाको साफ्फी बीर्हीया र छक्क पर्या अनी मेखुरीक-मेखुरीक गफ जाट्की ठाला, “इसको सु आले? आँधी र टालै र इसकुङ कुरा मन्डीले!”
जब होखुरीक नीस जना न डुङ्गाङ काल्हा टब नाम्सु बाहा।
याङ्च डाङार होखुरीक पट्ट न छक्क पर्यार डेकी ठाला, “इसे भर्मी कुङ्च हो? नाम्सु र टालौ छालै समेट इसकै डेच मन्डीच लेसा!”
येशूये होखुरीककी डेया, “नाखुरीक हीजै इटजाट्न बीर्हीछ? नाखुरीककी अझै विश्वास माले?”
येशू मेखोल्हौ चेलाको खाटा गालील टालौ पारीपट्टी गेरासेनसौ मुलुकाङ टाहा।
मास्टो भर्मी लाहाकी ही छान्नन्या होसे ठाहा डुपार बीर्हीयार बुरुक्चै राहार येशू अगाडी खुखुप छानार पट्ट न सत्य कुरा सेटाका।
इसे कुरा सेच भर्मीको अचम्म मन्डीचै छक्क पर्या र डेकी ठाला, “होसकै पट्ट न कुरा सेम्ह जाट्नने, मेन्केप मासेचकी र सेच र ङाक्की माय्होक्चकी र ङाक्च खास्नने।”
पट्ट भर्मी छक्क पर्यार कुरा जाट्की ठाला, “इसे भर्मीये ङाक्च बोलीयाङ कोङ्च अधिकार र शक्ति लेसा? होसकै च्याक्नाङ दुष्ट आत्माको र खेव्हार व्हाले!”
होटै येशूये चेलाकोलाक डेया, “नाखुरीकुङ विश्वास कुला नुङा?” चेलाको होसे कुरा डाङार छक्क पर्या, होटै बीर्हीचै मेखुरीक-मेखुरीक इट डेयार कुरा जाट्की ठाला, “इसको सु आले? होसकै हक्कारीनाङ च नाम्सु र समुन्द्रौ छाल र बाछ लेसा!”