1 कायाक नीसयाक न्हुइङ येशू कफर्नहुमाङ ल्हेसा र भर्मीकै होसको इमाङ न ले डेम सेया।
टर होसको नासरत डासार कफर्नहुम सहराङ ङुकी नुङा, इसे सहर चहीँ गालील टालौ खेरेप जबुलुन र नप्तालीको ङुच क्षेत्राङ पर्ले।
येशू डुङ्गाङ काल्हार टाल पारी लाहा ङुच सहर कफर्नहुमाङ ल्हेस्न राहा।
होटै होसे ख्योव्हार नुङा टर होचे होसे मेल्हा गेप्च कुरा खुल्लमखुल्ला भर्मीकोलाक सेटाक्की ठाला। होटबाटै येशू फेरी कुसेर सहराङ खुल्ला छानार नुङ्की माय्होका र सुर मालेच ठावाङ ङुकी नुङा। टर भर्मीको चहीँ पट्ट लकीङ होसको लेठाङ राहा।
अनी वास्टै भर्मीको होसको लेठाङ भेला छाना। होखुरीक होला मासीन्हा र गालाम बाहीर सम्म र ठाउँ मालेया। येशूये होखुरीककी परमेश्वरौ बचन पाहाक्ङन लेया।
होटै येशू इमाङ नुङा। फेरी होला वास्टै भर्मीकुङ भीड भेला छानार येशू र होसकुङ चेलाकै ज्यामा ज्याच फुर्सड ढरी माढीन्हा।
जब येशूये भर्मीकोलाक डासार इम भीत्री पर्या, टब होसकुङ चेलाकै इसे उदाहरणौ बारेयाङ गीना।
होटै येशू टुरोसौ क्षेत्र पट्टी नुङा र काट इम भीत्री पर्या। इसे कुरा सुयेर ठाहा माडीन्ख्यौ डेच होसकुङ मीमन लेया टर होसको आर्च्युम्ह ङुकी माय्होका।
येशू काट इमाङ नुङा र चेलाकै सुर मालेच बेलाङ येशूकी गीना, “कानै चहीँ होसे भूतकी हीजै डोन्की माय्होका?”
होसकै होखुरीककी डेया, “पक्का र नाखुरीकै ङाकी इसे न उखान डेले औँला, ‘ए बैड्य! लाहाकी न गेपाक्नी।’ नाखुरीकै ङाकी कफर्नहुमाङ जाट्नाङ लेखा लहो लाङ्घाङ सेन्र थाहा माढीन्च काम जाट्नी डेले औँला।”
होटै भर्मीकै काट पछेघाटी रोगीकी खाट खाटा न बुवार राका। होखुरीकै होसकी इम भीत्री येशू लेठाङ आल्खी पा।
येशू यहूदियालकीङ गालीलाङ राम्हने डेच कुरा सेयार होसे सरकारी कर्मचारी होसको लेठाङ राहार, “ङौ लेन्जा मीजाकी गेपाक्ङ यान्ही” डेयार बिन्ती जाटा, हीजैडेनाङ होच्यो लेन्जा मीजा छार सीकी पामन्या।
याङ्च हल्ला सेयार भर्मीको राहा र होला बाड्को भीड भेला छाना। होसे भर्मीको छक्क पर्या, हीजैडेनाङ मेखुरीकुङ भासाकोवाङ ङाक्च होखुरीकै सेया।